Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędzia NSA Marian Wolanin (spr.) po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Infrastruktury i Rozwoju od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 28 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 1125/17 w sprawie ze skarg M. S., K. S., R. K., M. Z. i A. P. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] maja 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego I. oddala skargę kasacyjną, II. zasądza od Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii na rzecz M. S. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z 28 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 1125/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpatrzeniu skarg M. S., K. S., R. K., M. Z. i A. P., uchylił decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] maja 2017 r., nr [...] i poprzedzającą ją decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z [...] sierpnia 2015 r., nr [...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego.
W skardze kasacyjnej od powołanego wyroku Minister Inwestycji i Rozwoju zarzucił naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 156 § 1 pkt 2 kpa w zw. z art. 8 kc (w stanie prawnym obowiązującym w dacie wydania orzeczenia dekretowego) przez uznanie, że kontrolowane orzeczenie dekretowe z [...] sierpnia 1951 r. - wobec umieszczenia w jego sentencji danych dotychczasowych właścicieli J. K. i J. M. - rażąco uchybia prawu, gdyż organ dekretowy rozstrzygnął o prawach i obowiązkach zmarłych właścicieli nieruchomości.
W skardze kasacyjnej zarzucono również naruszenie przepisów postępowania, bowiem uchybienia te mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
- art. 133 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) - dalej ppsa, poprzez podjęcie zaskarżonego rozstrzygnięcia z pominięciem całokształtu okoliczności sprawy i zgromadzonego materiału dowodowego uwzględnionego w uzasadnieniu decyzji organu,
- art. 134 § 1 ppsa sprowadzające się do tego, że Sąd nie odniósł się do wszystkich merytorycznych zarzutów skargi, mimo że powinien i mógł to uczynić, a tym samym nie wyjaśnił, czy zarzucane naruszenie prawa stanowiło wadliwość postępowania uznawaną pod rządami rozporządzenia Prezydenta RP z 22 marca 1928 r. o postępowaniu administracyjnym (Dz.U. Nr 36, poz. 341, ze zm.) - a więc aktu normatywnego obowiązującego w dacie wydania kontrolowanego orzeczenia dekretowego - jako podstawa eliminacji z obrotu prawnego orzeczenia administracyjnego,
- art. 141 § 4 w zw. z art. 153 ppsa, poprzez sformułowanie w uzasadnieniu nieuzasadnionych wniosków w sposób wybiórczy traktujący materiał dowodowy jak również braku odniesienia się do istotnych okoliczności sprawy, wykluczających wykładnię realizowaną przez Sąd,
- art. 145 § 1 pkt 1 lit. a. i c ppsa, poprzez błędne przyjęcie, że organ nie wyjaśnił wszystkich okoliczności sprawy, a tym samym naruszył prawo materialne i przepisy postępowania o wpływie istotnym na wynik sprawy.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej zawarto argumenty mające przemawiać za jej uwzględnieniem.
W piśmie z 30 maja 2018 r. pełnomocnik M. S. wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej podnosząc argumenty mające przemawiać za niezasadnością zarzutów kasacyjnych; wniósł również o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.
W piśmie z 6 kwietnia 2021 r. pełnomocnik K. S. i K. B. także wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej kwestionując zarzuty kasacyjne.
W piśmie z 15 kwietnia 2021 r. pełnomocnik R. K., M. Z. i A. P. wniosła o nieuwzględnienie skargi kasacyjnej podnosząc argumenty mające podważać zawarte w niej zarzuty. Wniosła również o zasądzenie kosztów postępowania.