Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Ewa Dzbeńska (spr.) sędzia NSA Małgorzata Pocztarek sędzia del. WSA Marzenna Glabas Protokolant starszy asystent sędziego Maciej Kozłowski po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezydenta m.st. Warszawy od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 maja 2015 r. sygn. akt IV SAB/Wa 50/15 w sprawie ze skargi U. P., E. P. oraz L. G. na przewlekłość Prezydenta m.st. Warszawy w przedmiocie rozpoznania wniosku o ustalenie odszkodowania za nieruchomość oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 14 maja 2015 r., sygn. akt IV SAB/Wa 50/15, po rozpoznaniu skargi U. P., E. P. oraz L. G. na przewlekłość Prezydenta m.st. Warszawy w przedmiocie rozpoznania wniosku o ustalenie odszkodowania za nieruchomość, stwierdził przewlekłość postępowania w sprawie odszkodowania za nieruchomość wszczętego wnioskiem z dnia 4 maja 2004 r., orzekł, że przewlekłość postępowania miała charakter rażący, zobowiązał Prezydenta m.st. Warszawy do wydania rozstrzygnięcia w sprawie w terminie 1 miesiąca od dnia zwrotu akt administracyjnych sprawy do organu wraz z prawomocnym wyrokiem sądu oraz wymierzył Prezydentowi m.st. Warszawy grzywnę w wysokości 1.000 zł.
Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
W piśmie z dnia 10 grudnia 2014 r. U. P., E. P. i L. G. wnieśli skargę na przewlekłość postępowanie prowadzonego przez Prezydenta m.st. Warszawy w przedmiocie ustalenia odszkodowania za grunt stanowiący działkę ewidencyjną nr [...] o pow. [...]m2, uregulowany w księdze wieczystej o numerze [...], zajęty pod drogę publiczną (ul. [...]) w części tj. 1/2 całości odszkodowania za nieruchomość.
Skarżący zarzucili Prezydentowi m.st. Warszawy prowadzenie postępowania z naruszeniem przepisów art. 7, 8, 12, 35 § 1 i 36 § 1 k.p.a. poprzez rażące i nieuzasadnione przekroczenie terminu załatwienia sprawy, pomimo zgromadzenia całego materiału dowodowego i wyjaśnienia wszystkich kwestii istotnych dla rozstrzygnięcia.
W uzasadnieniu skargi wskazano, że postepowanie w sprawie wypłaty odszkodowania za grunt stanowiący działkę nr [...] zostało wszczęte wnioskiem B. P. z dnia 4 maja 2004 r. Jako osoby uprawnione do uzyskania odszkodowania stronami tego postępowania byli: do 1/2 B. P. i M. P. (czyli po 1/4 odszkodowania należnego za tę działkę dla każdego z nich), do 1/2 U. P., E. P. i L. G. (czyli po 1/6 dla każdego z nich z całego odszkodowania należnego za tę działkę).
Decyzją z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] Prezydent m.st. Warszawy ustalił wysokość odszkodowania za działkę nr [...] na kwotę 950.796 zł i przyznał 1/2 tej kwoty (tj. 475.398 zł) tytułem odszkodowania dla państwa P. Jednocześnie w pkt 5 decyzji Prezydent m.st. Warszawy odmówił przyznania odszkodowania skarżącym, albowiem w ocenie organu skarżący nie wykazali w sposób należyty prawa własności tej działki na dzień 31 grudnia 1998 r.
Na skutek złożonego odwołania Wojewoda Mazowiecki decyzją z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Prezydenta m.st. Warszawy.
Następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na skutek skargi U. P., E. P. i L. G., wyrokiem z dnia 8 marca 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 1553/12 uchylił obie decyzje w części w jakiej dotyczyły skarżących. Od wyroku tego nie została złożona skarga kasacyjna.
Jednocześnie skarżący w kwietniu 2012 r. złożyli do Sądu Okręgowego dla Warszawy Pragi pozew o ustalenie prawa własności m.in. działki nr [...], skutkiem czego w dniu 24 stycznia 2013 r. zapadł wyrok (sygn. akt II C 478/12) zgodnie z którym zostało ustalone, że na dzień 31 grudnia 1998 r. właścicielką w 1/2 m.in. działki nr [...] była B. P. - której bezpośrednimi spadkobiercami są skarżący.