Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jan Paweł Tarno sędzia NSA Przemysław Szustakiewicz (spr.) sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka Protokolant asystent sędziego Katarzyna Kudrzycka po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W.L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 lutego 2017 r. sygn. akt II SA/Wa 1974/16 w sprawie ze skargi W.L. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie; 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz W. L. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 7 lutego 2017 r., sygn. akt II SA/Wa 1974/16, wydanym w trybie postępowania uproszczonego, oddalił skargę W.L. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia. W uzasadnieniu wskazano na następujący stan faktyczny i prawny sprawy:
W.L. w dniu 27 czerwca 2016 r. wystąpił do Szefa Biura Ochrony Rządu z wnioskiem o wydanie zaświadczenia potwierdzającego pełnienie przez niego służby w warunkach uprawniających do podwyższenia o 0,5% podstawy wymiaru emerytury za każdy rok służby pełnionej w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu, o których mowa w § 4 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 maja 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków podwyższenia emerytury funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej (Dz. U. Nr 86, poz. 734 ze zm. - dalej jako "rozporządzenie z dnia 4 maja 2005 r."). W uzasadnieniu wniosku wskazał, że w okresie od dnia 17 marca 2008 r. do dnia 16 marca 2009 r., na podstawie delegowania w trybie pilnym, wykonywał obowiązki służbowe w ochronie Ambasady RP w [...] w mieście A. Nadmienił, że w tym okresie miały miejsce zamachy bombowe i akty terrorystyczne, a także że inny funkcjonariusz, z którym pełnił służbę, otrzymał takie zaświadczenie.
Szef BOR postanowieniem z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...], wydanym na podstawie art. 219 K.p.a., odmówił wydania zaświadczenia potwierdzającego pełnienie służby w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu, związanych z ochroną fizyczną osób lub mienia, w których istniało bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia w okresie realizacji zadań podczas ochrony Ambasady RP w [...] w miejscowości A. w okresie od dnia 17 marca 2008 r. do dnia 16 marca 2009 r. Organ I instancji stwierdził bowiem, iż brak jest dowodów potwierdzających realizację zadań w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu, podczas uczestniczenia co najmniej 30 dni w ciągu roku w fizycznej ochronie osób lub mienia w trakcie realizacji zadań w ochronie Ambasady RP w [...]. Dowodów takich nie znaleziono zarówno w teczce akt personalnych funkcjonariusza, jak i w dziennikach decyzji oraz harmonogramach służb, a także w dokumentacji prowadzonej w komórce organizacyjnej BOR właściwej w sprawach ochrony placówek dyplomatycznych.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, po rozpoznaniu zażalenia W.L. postanowieniem z dnia [...] września 2016 r. nr [...], utrzymał w mocy postanowienie z dnia [...] lipca 2016 r. W motywach rozstrzygnięcia organ II instancji przybliżył problematykę wydawania zaświadczeń określoną w art. art. 217 - art. 219 K.p.a. Następnie organ podniósł, iż w świetle art. 15 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2016 r. poz. 708, dalej jako "ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym") emeryturę funkcjonariusza (m.in. BOR) podwyższa się o 0,5% podstawy za każdy rok służby pełnionej w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu. Stosownie zaś do § 4 pkt 2 rozporządzenia z dnia 4 maja 2005 r. emeryturę podwyższa się o 0,5 % podstawy wymiaru za każdy rok służby pełnionej w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu, jeżeli funkcjonariusz w czasie wykonywania obowiązków służbowych uczestniczył, co najmniej przez 30 dni w ciągu roku, w fizycznej ochronie osób lub mienia warunkach, w których istniało bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia. Z kolei zgodnie z treścią § 14 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 października 2004 r. w sprawie trybu postępowania i właściwości organu w zakresie zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu i Państwowej Straży Pożarnej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2015 r. poz. 1148, dalej jako "rozporządzenie z dnia 18 października 2004 r.") środkiem dowodowym potwierdzającym okresy służby pełnionej w szczególnych warunkach uzasadniających podwyższenie emerytury jest zaświadczenie o okresach służby pełnionej w warunkach uzasadniających podwyższenie emerytury, sporządzone na podstawie akt osobowych funkcjonariusza lub innych dokumentów potwierdzających pełnienie służby w tych warunkach, wystawione przez właściwe organy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu lub Państwowej Straży Pożarnej. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 4, wydaje właściwy organ Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu lub Państwowej Straży Pożarnej z urzędu, a zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, na żądanie funkcjonariusza (14 ust. 2 tego rozporządzenia).