Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Mirosław Wincenciak (spr.) sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak sędzia del. WSA Jolanta Górska Protokolant asystent sędziego K.W. po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 22 czerwca 2017 r. sygn. akt II SA/Kr 404/17 w sprawie ze skargi A.K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z 22 czerwca 2017 r., sygn. akt II SA/Kr 404/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę A.K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2017 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.
Skarżący wniósł od powyższego wyroku skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zaskarżając go w całości. Zarzucił przy tym naruszenie prawa materialnego oraz procesowego, błędne rozpatrzenie materiału dowodowego, błędną wykładnię wskazanych poniżej przepisów i w konsekwencji niewłaściwe ich zastosowanie, w szczególności poprzez:
- naruszenie art. 1 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz.U. z 2012 r. poz. 83 ze zm.), dalej jako "u.p.p.u.w.", poprzez uznanie za prawidłową odmowę przekształcenia prawa w sytuacji, w której stronie na podstawie ww. przepisów w pierwotnym ich brzmieniu (po wyroku TK K29/13) przysługuje roszczenie o przekształcenie;
- naruszenie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), dalej jako "p.p.s.a.", w zw. z art. 6, 7 i 8 i 77 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. 2016 poz. 23 ze zm.), dalej jako "k.p.a." poprzez oddalenie skargi pomimo wadliwych ustaleń i oceny stanu faktycznego sprawy i przyjęcia, że prowadząca również działalność rolniczą strona nie znajduje się w kręgu podmiotów uprawnionych do przekształcenia prawa użytkowania wieczystego, a przedmiotowa nieruchomość nie podlega ustawie.
Wobec tak zakreślonych zarzutów skarżący kasacyjnie wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy WSA w Krakowie do ponownego rozpoznania. Zaznaczył przy tym, że nie zrzeka się rozprawy i wnosi o rozpoznanie sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny na rozprawie.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że Sąd I instancji powołując się na treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 marca 2015 r. (sygn. akt K29/13), pominął fakt, że przepisy art. 1 ust. 1 i 3 u.p.p.u.w. w jej pierwotnym brzmieniu nie wykluczają możliwości żądania przekształcenia prawa użytkowania wieczystego przez stronę niniejszego postępowania. W opinii skarżącego kasacyjnie, w przedmiotowej sprawie spełnione zostały zarówno przedmiotowe, jak i podmiotowe przesłanki (w oparciu o pierwotne brzmienie art 1 ust. 1 i 3 ww. ustawy) umożliwiające ubieganie się o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. Podniesiono również, że organ odwoławczy w uzasadnieniu swojej decyzji nie odniósł się do okoliczności, że działalność skarżącego kasacyjnie, będącego osobą fizyczną, obejmuje również działalność rolniczą.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W świetle art. 174 p.p.s.a. skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach:
1) naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie,