Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędzia NSA Marian Wolanin (spr.) po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 19 grudnia 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 2204/17 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] lipca 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z 19 grudnia 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 2204/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. S. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] lipca 2017 r., nr [...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Odwoławczej Komisji Wywłaszczeniowej przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w B. z [...] grudnia 1952 r., nr ew. [...], oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w B. z [...] maja 1952 r., nr [...], w części dotyczącej przyznania odszkodowania na rzecz C. B. za nieruchomość położoną w I. o pow. [...] m2, objętą księgą wieczystą tom [...], karta [...], stanowiącą własność B. B., wywłaszczoną orzeczeniem Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w B. z [...] listopada 1950 r., nr [...], wydanym na podstawie przepisów dekretu z 7 kwietnia 1948 r. o wywłaszczeniu majątków zajętych na cele użyteczności publicznej w okresie wojny 1939 - 1945 r. (Dz.U. z 1948 r. Nr 20, poz. 138, ze zm.).
W skardze kasacyjnej od powołanego wyroku pełnomocnik M. S. zarzucił naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
- art. 133 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r. poz. 1369, ze zm.) - dalej ppsa, w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 kpa w zw. z art. 27 dekretu z 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych (Dz.U. z 1952 r. Nr 4, poz. 25) w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy z 29 grudnia 1951 r. zmieniającej powołany dekret, na skutek całkowitego pominięcia przy rozstrzyganiu skargi, że nie doszło do wywłaszczenia nieruchomości, a zatem nie było podstaw do wydania decyzji o odszkodowaniu w związku z czym Minister powinien był stwierdzić nieważność decyzji odszkodowawczej, tym bardziej że Minister - podobnie jak skarżąca kasacyjnie - ustalił, że orzeczenia o wywłaszczeniu i wykonaniu orzeczenia zostały zaskarżone i nie są ostateczne, lecz uznał, że nie miało to znaczenia dla wydania decyzji o odszkodowaniu,
- art. 133 § 1 ppsa w zw. z art. 39 powołanego wyżej dekretu z 26 kwietnia 1949 r. w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy zmieniającej dekret, na skutek pominięcia przy rozstrzyganiu skargi, że nie doszło do wywłaszczenia nieruchomości, a zatem nie było podstaw do wydania decyzji o odszkodowaniu, w związku z czym Minister powinien był stwierdzić nieważność decyzji odszkodowawczej, gdyż - podobnie jak skarżąca kasacyjnie - ustalił, że orzeczenia o wywłaszczeniu i wykonaniu orzeczenia zostały zaskarżone i nie są ostateczne, lecz uznał, że nie miało to znaczenia dla wydania decyzji o odszkodowaniu,
- art. 141 § 4 ppsa, na skutek wskazanych powyżej zarzutów nieodniesienia się przez Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku do istotnej części zarzutów skargi i dotyczących faktu, że nie doszło do wywłaszczenia nieruchomości oraz wykonania wywłaszczenia, gdyż obie decyzje w tym zakresie zostały zaskarżone przez poprzedniego właściciela nieruchomości a odwołania do dnia dzisiejszego nie zostały rozpatrzone przez organy administracji.