Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Lech sędzia NSA Marzenna Linska- Wawrzon sędzia del. WSA Przemysław Szustakiewicz (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Małgorzata Kamińska po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Śląskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 7 czerwca 2013 r. sygn. akt II SA/Gl 792/13 w sprawie ze skargi Gminy Gliwice na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Śląskiego z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie wyrażenia zgody na stosowanie stopy procentowej w opłatach za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. zasądza od Gminy Gliwice na rzecz Wojewody Śląskiego kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, wyrokiem z dnia 7 czerwca 2013 r., sygn. akt II SA/Gl 792/13, uchylił rozstrzygniecie nadzorcze Wojewody Śląskiego z dnia [...] lutego 2013 r., stwierdzające nieważność uchwały Rady Miejskiej w Gliwicach z dnia 20 grudnia 2012 r. w przedmiocie wyrażenia zgody na stosowanie stopy procentowej w opłatach za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.
Rada Miejska w Gliwicach, uchwałą z dnia 20 grudnia 2012 r., podjętego na wniosek Prezydenta Miasta, wyraziła zgodę na zastosowanie stopy procentowej w wysokości odsetek ustawowych obowiązujących na dzień wydania decyzji o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, przy ustaleniu oprocentowania rozłożonej na raty, niespłaconej części należności z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, stanowiących własność miasta Gliwice (§ 1). Wskazano, że uchwała ta wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego (§ 3), a jej wykonanie powierzono Prezydentowi Miasta Gliwice (§ 2).
Wojewoda Śląski, rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] lutego 2013 r., stwierdził nieważność uchwały z dnia 20 grudnia 2012 r. Wskazano, że regulacja przewidująca wejście uchwały w życie po upływie 14 dni od ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego, narusza przepis art. 13 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz.U. z 2011 r. nr 197, poz. 1172, ze zm.), ponieważ nie należy ona do żadnej kategorii aktów podlegających ogłoszeniu, wymienionych w tym przepisie. Przepis art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 29 lipca 2007 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz.U. z 2012 r. poz. 83; dalej: ustawa) nie kreuje kompetencji dla rady miejskiej do uchwalania norm o charakterze generalnym i abstrakcyjnym, wyznaczających adresatom nakazy, zakazy i uprawnienia. Przyznaje jedynie uprawnienie do wyrażenia zgody na zastosowanie przez organ wykonawczy proponowanego przez niego, umownego oprocentowania rat. Użyte w tym przepisie sformułowanie "może wyrazić zgodę" wskazuje, że zgoda ta dotyczy konkretnej sprawy i jest elementem konkretnego postępowania. W tej sytuacji Rada Miasta nie mogła dla ustalenia oprocentowania innego, niż redyskonto weksli stosowane przez NBP, posłużyć się formą prawną aktu generalnego i abstrakcyjnego. Odstąpienie od ustawowego określenia stopy oprocentowania niespłaconej opłaty należy do organu wykonawczego gminy, natomiast ustanowienie w formie przepisów generalnych wysokości tego oprocentowania powoduje, że organ ten zostaje, wbrew postanowieniom ustawy, na mocy aktu prawa miejscowego związany wolą rady gminy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, po rozpatrzeniu skargi Miasta Gliwice, uchylił rozstrzygnięcie nadzorcze. Zgodnie z art. 4 ust. 1-5 ustawy, osoba na rzecz której zostało przekształcone prawo użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, jest obowiązana do uiszczenia dotychczasowemu właścicielowi opłaty z tytułu tego przekształcenia (ust.1). W decyzji o przekształceniu właściwy organ ustala opłatę z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, do czego stosuje się art. 67 ust. 3a i art. 69 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2010 r. nr 102, poz. 651, ze zm.; dalej: u.g.n.) (ust.2). Opłatę rozkłada się na wniosek użytkownika wieczystego na raty, na czas nie krótszy niż 10 lat i nie dłuższy niż 20 lat, chyba że wnioskodawca wystąpi o okres krótszy niż 10 lat (ust.3). Nieuiszczona część opłaty, rozłożonej na raty, podlega oprocentowaniu przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez Narodowy Bank Polski (ust.4). Wojewoda w stosunku do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, a właściwa rada lub sejmik w stosunku do nieruchomości stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego, mogą wyrazić zgodę na zastosowanie innej stopy procentowej (ust.5). Wyrażenie tej zgody, według art. 11 ust. 2 u.g.n., następuje odpowiednio w drodze uchwały rady lub sejmiku albo zarządzenia wojewody wydanego w terminie miesiąca od złożenia odpowiedniego wniosku przez organ właściwy do wydania decyzji ustalającej przedmiotową opłatę. Inna, niż określona w art. 4 ust. 4 ustawy, stopa procentowa może być wyższa, lub niższa od przewidzianej w ustawie. Właściwy organ ma do wyboru zastosowanie stopy ustawowej lub innej, na którą rada lub wojewoda wyraził zgodę. Stopa procentowa może zostać wskazana liczbowo albo przez odniesienie do innej stopy procentowej jako jej ułamek, równość lub wielokrotność, można też określić widełki, w jakich organ wykonawczy może się poruszać. Nie można natomiast całkowicie odstąpić od oprocentowania rat. Uchwała w tym zakresie nie jest postanowieniem w rozumieniu art. 106 K.p.a., nie jest też aktem prawa miejscowego i nie podlega publikacji w dzienniku urzędowym. Podniesiono, że uchwała wyrażające zgodę na zastosowanie innej stopy procentowej, niż stosowana przez NBP, może mieć charakter ogólny, tzn. dotyczyć wszystkich lub określonych kategorii nieruchomości albo może być podejmowana odrębna uchwała dla każdego indywidualnego przypadku. Dopuszczalne jest też ustalenie różnych stóp procentowych dla różnych kategorii użytkowników wieczystych, lecz zróżnicowanie nie może mieć charakteru dyskryminującego, ani naruszać zasady równości wobec prawa. Nie jest natomiast dopuszczalne całkowite odstąpienie od oprocentowania nieuiszczonej części opłaty za przekształcenie.