Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Skarbu Państwa w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marian Wolanin Sędziowie: Sędzia NSA Mirosław Wincenciak (spr.) Sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka Protokolant: starszy inspektor sądowy K.K. po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2019 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 464/17 w sprawie ze skargi R.S. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od R.S. na rzecz Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Mienie zabużańskie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Skarbu Państwa
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżonym wyrokiem z 27 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Wa 464/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę R.S. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty.

Skarżąca wniosła od powyższego wyroku skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zaskarżając go w całości. W skardze kasacyjnej zarzuciła naruszenie:

1) przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, a to art. 145 §1 pkt. 1) lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), dalej jako "p.p.s.a." oraz art. 151 p.p.s.a w związku z art. 101 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2017 poz. 1257 ze zm.), dalej jako "k.p.a." w związku z art. 110 k.p.a., poprzez oddalenie skargi, a przez to odmowę uchylenia zaskarżonej decyzji, mimo iż organ, postanowienie o umorzeniu postępowania z uwagi na brak możliwości jego podjęcia po okresie zawieszenia, w sytuacji gdy uprzednio własnym, prawomocnym postanowieniem zdecydował o podjęciu postępowania po okresie jego zawieszenia z uwagi na spełnienie kryteriów jego podjęcia zgodnie z art. 101 k.p.a.;

Powyższe uchybienie Sądu I instancji w ocenie skarżącej kasacyjnie miało istotny wpływ na wynik sprawy, albowiem, gdyby Sąd zbadał prawidłowość zaskarżonej decyzji i dostrzegł poczynione uchybienia, wówczas wydałby odmienny wyrok w sprawie, tj. uwzględniłby skargę i uchyliłby zaskarżoną decyzję.

2) przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, a to art. 145 §1 pkt. 1) lit. c) p.p.s.a. oraz art. 151 p.p.s.a. w zw. z art. 6 k.p.a., art. 7 k.p.a., art. 7a k.p.a., art. 8 k.p.a., poprzez oddalenie skargi, a przez to odmowę uchylenia zaskarżonej decyzji, mimo iż została ona wydana z rażącym naruszeniem przepisów postępowania polegającym na uznaniu, iż wniosek skarżącej o potwierdzenie prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej uważa się za wycofany oraz wydaniu decyzji umarzającej postępowanie administracyjne, mimo że co innego wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego.

To uchybienie Sądu I instancji, według skarżącej kasacyjnie, również miało istotny wpływ na wynik sprawy, albowiem, gdyby Sąd zbadał legalność zaskarżonej decyzji i dostrzegł poczynione uchybienia, wówczas wydałby odmienny wyrok w sprawie, tj. uwzględniłby skargę i uchyliłby zaskarżoną decyzję.

3) art. 174 pkt. 2) p.p.s.a. zarzucając naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, a to art. 5 ust. 2 w zw. z art. 3 ust. 2 ustawy o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawania nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, dalej jako "Ustawa o rekompensacie", w zw. z art. 98 § 2 k.p.a. w związku z 58 § 1 k.p.a. przez ich błędną wykładnię i uznanie, że termin w nim wskazany jest terminem materialnym, w związku z czym nie stosuje się do niego instytucji przywrócenia terminu i nie jest dopuszczalne jego przywrócenie, podczas gdy termin ten jest terminem procesowym i dopuszczalne jest jego przywrócenie poprzez złożenie wniosku o przywrócenie terminu oraz dopełnieniu innych czynności przewidzianych przez przepisy prawa, tj. złożenia wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania w przewidzianym terminie.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Mienie zabużańskie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Skarbu Państwa
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji