Skarga kasacyjna od wyroku WSA w Warszawie w sprawie ze skargi T. G. na przewlekłe prowadzenia postępowania administracyjnego przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy w przedmiocie ustalenia odszkodowania za grunt zajęty pod drogi publiczne
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Iwona Bogucka (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędzia del. WSA Mariola Kowalska Protokolant: st. asystent sędziego Małgorzata Ziniewicz po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 maja 2015 r. sygn. akt IV SAB/Wa 138/15 w sprawie ze skargi T. G. na przewlekłe prowadzenia postępowania administracyjnego przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy w przedmiocie ustalenia odszkodowania za grunt zajęty pod drogi publiczne 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy na rzecz T. G. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/4

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 25 maja 2015r., sygn. akt IV SAB/Wa 138/15, po rozpoznaniu skargi T. G., w pkt 1. stwierdził przewlekłość postępowania wszczętego wnioskiem z dnia 12 grudnia 2005 r., w pkt 2. orzekł, że przewlekłość postępowania miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, w pkt 3. zobowiązał Prezydenta m.st. Warszawy do wydania rozstrzygnięcia w sprawie w terminie 1 miesiąca od dnia zwrotu akt administracyjnych sprawy do organu wraz z prawomocnym wyrokiem sądu. Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

T. G. pismem z dnia 9 lutego 2015 r. wniósł skargę na bezczynność organu administracji - Prezydenta m.st. Warszawy, polegającą na nierozpoznaniu w terminie sprawy wniesionej do organu w dniu 12 grudnia 2005 r., dotyczącej ustalenia i wypłaty odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną ulic: [...] stanowiącej działki ewidencyjne nr 1/2, 38/2, 39/1, 39/2, z obrębu 3-13-15, położoną w Warszawie. W skardze T. G. wniósł o wydanie decyzji w sprawie. W uzasadnieniu skargi wskazano, że przed Prezydentem m.st. Warszawy toczy się postępowanie w przedmiocie ustalenia i wypłaty odszkodowania za grunt zajęty pod drogę publiczną (gminną) wskazanych wyżej ulic w trybie art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 z późn. zm.). Podano, że pomimo każdorazowego spełniania przez wnioskodawcę wszystkich wymagań stawianych przez organ, nie następowało merytoryczne rozpatrzenie sprawy w deklarowanych terminach. Wniesienie skargi zostało poprzedzone zażaleniem do Wojewody Mazowieckiego na przewlekłe prowadzenie przez Prezydenta m.st. Warszawy postępowania w przedmiotowej sprawie, Wojewoda postanowieniem z dnia [...] września 2014 r. nr [...] uznał zażalenie za uzasadnione i wyznaczył dodatkowy termin załatwienia sprawy do czterech miesięcy od dnia zwrotu akt. Pismem z 12 stycznia 2015 r. Prezydent m.st. Warszawy po raz kolejny poinformował stronę, że sprawa nie zostanie rozpoznana w terminie określonym w postanowieniu Wojewody ze względu na brak aktualnego zaświadczenia z księgi hipotecznej i skomplikowany charter sprawy oraz potrzebę pogłębionej analizy stanu faktycznego i prawnego. 20 stycznia 2015 r. T. G. przedłożył zaświadczenie SR dla Warszawy Mokotowa XV Wydział Ksiąg Wieczystych.

W odpowiedzi na skargę Prezydent m.st. Warszawy wniósł o jej oddalenie wskazując, że nie pozostawał w bezczynności w dniu złożenia skargi. W uzasadnieniu organ przedstawił szczegółowo przebieg prowadzonego przez siebie postępowania i podkreślił, że podejmował czynności zmierzające do rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy, jak również informował o przewidywanym terminie wydania rozstrzygnięcia. Zauważył ponadto, że sprawa należy do kategorii spraw skomplikowanych, które mają charakter długotrwały, co wiąże się z trudnościami w ustaleniu stanu faktycznego oraz ze zgromadzeniem całości dokumentów i dopuszczenia niezbędnych dowodów.

Strona 1/4