Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie opróżnienie lokalu mieszkalnego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tamara Dziełakowska Sędziowie: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędzia del. WSA Rafał Wolnik (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Paweł Konicki po rozpoznaniu w dniu 4 września 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 sierpnia 2017 r. sygn. akt II SA/Wa 525/17 w sprawie ze skargi W. D. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie opróżnienie lokalu mieszkalnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/6

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 29 sierpnia 2017 r., sygn. akt II SA/Wa 525/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę W. D. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2017 r., nr [...], w przedmiocie opróżnienia lokalu mieszkalnego.

W uzasadnieniu tego wyroku zawarto następujące ustalenia faktyczne:

Skarżący będąc funkcjonariuszem Straży Granicznej, na podstawie decyzji organu z dnia [...] września 1999 r. uzyskał lokal mieszkalny nr [...] przy ul. D. [...] w W., pozostający w dyspozycji Straży Granicznej. Do wspólnego zamieszkiwania ze skarżącym w tym lokalu uprawnieni zostali jego żona i dwóch synów.

W dniu [...] września 2001 r. skarżący został zwolniony ze służby nie nabywając uprawnień emerytalnych z ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (obecnie: Dz. U. z 2019 r., poz. 288), zwanej dalej u.z.e. Po zwolnieniu ze służby skarżący uzyskał tytuł własności domu jednorodzinnego, którego powierzchnia mieszkalna odpowiada należnym mu normom zaludnienia.

Organ decyzją z dnia [...] grudnia 2016 r., działając m.in. na podstawie art. 99 a ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (obecnie: Dz. U. z 2019 r., poz. 147), zwanej dalej u.s.g., orzekł o opróżnieniu w/w lokalu mieszkalnego przez skarżącego oraz wszystkie osoby w nim zamieszkujące. Następnie, po rozpatrzeniu wniosku skarżącego o ponowne rozpatrzenie sprawy, organ utrzymał powyższe rozstrzygnięcie w mocy, wydając zaskarżoną do Sądu pierwszej instancji decyzję. W jej uzasadnieniu wskazał, że przepisy ustawy o Straży Granicznej dotyczące opróżnienia lokali przez funkcjonariuszy mają również zastosowanie do innych osób, w tym byłych funkcjonariuszy zajmujących lokale pozostające w dyspozycji jednostek organizacyjnych MSWiA. Odmienna interpretacja przepisów tej ustawy byłaby bowiem sprzeczna z zasadą celowości, poprzez uprzywilejowanie funkcjonariuszy będących poza służbą w stosunku do wykonujących zadania służbowe. Organ zauważył również, że była żona skarżącego nie spełnia przesłanek ustawowych uprawniających ją do uzyskania tytułu prawnego do zajmowanego mieszkania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, oddalając skargę na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (obecnie: Dz.U. z 2018 r. poz. 1302, ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., dokonał oceny, czy przesłanki powodujące utratę uprawnienia do lokalu i obowiązek jego opróżnienia wskazane w art. 99a ust. 1 u.s.g., a w szczególności przesłanka określona w punkcie 9 tego przepisu, mają zastosowanie wobec skarżącego jako byłego funkcjonariusza, który nie nabył uprawnień emerytalnych na podstawie u.z.e., ale prawo do zajmowanego lokalu mieszkalnego przysługuje mu na podstawie art. 102 ust. 1 u.s.g. Sąd nie zgodził się przy tym z literalną wykładnią art. 99a ust. 1 pkt 9 u.s.g. dokonaną przez skarżącego i wskazując na konieczność interpretacji tego przepisu w kontekście całego uregulowania dotyczącego spraw mieszkaniowych zawartego w ustawie o Straży Granicznej zauważył, że uprawnienie określone w art. 92 u.s.g. (w postaci prawa do lokalu mieszkalnego w miejscu pełnienia służby bądź w miejscowości pobliskiej) ma zastosowanie do funkcjonariusza jako nierozerwalnie związane z pełnieniem służby i miejscem jej pełnienia, zaś obowiązki związane z tym uprawnieniem rozciągają się również na inne osoby (współmałżonka, dzieci czy rodziców funkcjonariusza). Sąd wskazał, że celem ustanowienia prawa funkcjonariusza do takiego lokalu jest zapewnienie sprawnego i skutecznego działania służby. Służy temu będący w dyspozycji organów Straży Granicznej zasób mieszkaniowy. Celem zapewnienia powyższych uprawnień Państwo przeznacza na to znaczne środki publiczne. Aby racjonalnie gospodarować środkami publicznymi i zapewnić sprawne oraz skuteczne działanie tej służby, ustawodawca nie tylko ograniczył możliwość uzyskania przez funkcjonariusza lokalu mieszkalnego z tego zasobu (art. 99 u.s.g.), ale również ustalił okoliczności, w których lokale będące w zasobie powinny być opróżnione przez osoby, które wcześniej to prawo do nich uzyskały.

Strona 1/6