Skarga kasacyjna na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wiesław Morys sędzia NSA Bożena Popowska (spr.) sędzia del. NSA Zygmunt Zgierski Protokolant starszy asystent sędziego Rafał Kopania po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Infrastruktury i Rozwoju od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 października 2014 r. sygn. akt I SAB/Wa 333/14 w sprawie ze skargi K. M. i K. M. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/5

Wyrokiem z dnia 8 października 2014 r., sygn. akt I SAB/Wa 333/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi K. M. i K. M. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy - 1. oddalił skargę w zakresie zobowiązania Ministra Infrastruktury i Rozwoju do rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy; 2. stwierdził, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. wymierzył Ministrowi Infrastruktury i Rozwoju grzywnę w kwocie 500 złotych; 4. zasądził od organu na rzecz skarżących solidarnie kwotę 374 złote, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

K. M. i K. M. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania wniosku skarżących z dnia [...] sierpnia 2013 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy, zarzucając organowi naruszenie przepisów prawa proceduralnego, a to art. 12 w zw. z art. 35 § 3 oraz art. 8 K.p.a. poprzez rażące naruszenie terminów załatwienia sprawy. W uzasadnieniu skarżący wskazali, że wnioskiem z dnia [...] sierpnia 2013 r. wystąpili do Ministra Infrastruktury i Rozwoju o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] sierpnia 2013 r., nr [...] o odmowie stwierdzenia nieważności orzeczenia Prezydium Rady Narodowej W. z dnia [...] września 1950 r., nr [...] o wywłaszczeniu na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości położonej w W., przy ul. L., objętej wykazem hipotecznym nr [...], stanowiącej własność A. M. Pismem z dnia 2 października 2013 r. organ, w trybie art. 36 § 2 Kpa, zawiadomił skarżących, że z uwagi na konieczność dokonania analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, przewidywany termin jej rozstrzygnięcia nastąpi do dnia 31 grudnia 2013 r. Pomimo nadejścia ostatecznego wyznaczonego przez organ terminu, nie nastąpiło rozstrzygnięcie sprawy i żadna decyzja organu nie została wydana. Skarżący podnieśli, że postępowanie przed organem toczy się już od blisko czterech lat i zainicjowane zostało wnioskiem złożonym w dniu [...] lipca 2010 r. Pismem z tego dnia skarżący spowodowali wszczęcie postępowania przed Ministrem Infrastruktury i Rozwoju o stwierdzenie nieważności orzeczenia Prezydium Rady Narodowej W z dnia [...] września 1950 r. oraz o zwrot skarżącym wywłaszczonej nieruchomości. Pismem z dnia [...] grudnia 2011 r. organ przekazał do rozpatrzenia według właściwości Prezydentowi W. wniosek skarżących w części żądania dotyczącego zwrotu wywłaszczonej nieruchomości. Postępowanie prowadzone przez Ministra przez ponad 3 lata nie przyniosło żadnych widocznych rezultatów. Terminy załatwienia sprawy były przez organ wielokrotnie przekraczane, a następnie zaś przesuwane o kolejne miesiące. Ostatecznie, na skutek ponagleń skarżących sprawa zakończyła się w I instancji wydaniem niekorzystnej dla skarżących decyzji Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] sierpnia 2013 r. Wobec wskazanych powyżej okoliczności również i postępowanie odwoławcze na skutek złożonego wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy obarczone jest stanem przewlekłości. Przejawem tego stanu przewlekłości jest fakt, że od blisko pięciu miesięcy od upływu wyznaczonego przez organ terminu zakończenia sprawy w ll instancji nie została wydana żadna decyzja, nie został również wyznaczony kolejny termin dla jej definitywnego zakończenia. Skarżący podali, że rozstrzygnięcie sprawy zwrotu przedmiotowej nieruchomości i wydanie decyzji przez Prezydenta W. zależy od uprzedniego ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy przez Ministra i do tego czasu postępowanie prowadzone równolegle przez Prezydenta W. zostało zawieszone z urzędu.

Strona 1/5