Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Czesława Nowak-Kolczyńska Sędzia del. WSA Rafał Wolnik po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2018 r. sygn. akt I SA/Wa 1997/17 w sprawie ze skargi M.P. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
Uzasadnienie strona 1/8

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 12 kwietnia 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 1997/17 oddalił skargę M.P. (dalej: skarżąca) na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty.

Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że decyzją z dnia [...] maja 2017 r., Wojewoda Lubelski odmówił skarżącej potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez J.D. i M.M. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, tj. we wsi [...], gm. [...], pow. [...], województwo wołyńskie, wskazując na niespełnienie przesłanek określonych w art. 2, art. 3 i art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami RP.

Odwołanie od ww. decyzji wniosła skarżąca.

Decyzją z dnia [...] września 2017 r., Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji utrzymał w mocy decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia [...] maja 2017 r.

W uzasadnieniu ww. rozstrzygnięcia organ odwoławczy przywołał treść art. 2, art. 3 oraz art. 6 ustawy z 8 lipca 2005 r. Wskazał, iż konstrukcja art. 6 nadaje określoną rangę dowodom wymienionym w tej ustawie. Z treści tego przepisu wynika, iż dowody z dokumentów mają większą moc dowodową niż zeznania świadków, które mogą być przedłożone w przypadku braku urzędowego opisu mienia lub orzeczenia wydanego przez Państwowy Urząd Repatriacyjny. Minister podkreślił, iż zeznania świadków, jak każdy inny dowód, podlegają ocenie i to zarówno co do ich treści, jak i wiarygodności.

Organ wskazał, iż nie przyniosły rezultatu poszukiwania dowodów potwierdzających tytuł prawny J.D. i M.M. w Archiwum Państwowego Obwodu Równieńskiego, Archiwum Akt Nowych w Warszawie oraz Archiwum Państwowym w Lublinie. Wobec tego, kluczowe znaczenie w niniejszym postępowaniu miało ustalenie, czy znajdujące się w aktach administracyjnych oświadczenia świadków dokumentują fakt pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami państwa polskiego.

Minister podniósł, iż analiza przedłożonych oświadczeń świadków prowadzi do wniosku, iż zeznania N.S., A.Ł., B.C. oraz E.S.Z. nie mogą stanowić dowodów na pozostawienie przez J.D. i M.M. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, ponieważ nie spełniają wymogów określonych w art. 6 ust 5 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r., gdyż zostały złożone w niewłaściwej formie. Zeznania te nie zostały bowiem opatrzone klauzulą o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, nie zostały także złożone przed notariuszem, lecz zawierają jedynie poświadczenie własnoręczności podpisu. Dodatkowo oświadczenie N.S.nie zawiera informacji o powierzchni pozostawionej nieruchomości oraz o stopniu pokrewieństwa.

Ponadto, w ocenie organu odwoławczego, nie można uznać za wiarygodne zeznań świadków: A.Ł, ur. w [...] r. oraz E.S.Z., ur. w [...] r. Ze względu na swój wiek w chwili opuszczenia nieruchomości przez J.D. i M.M., osoby te nie mogły bowiem posiadać bezpośredniej wiedzy na temat rodzaju i powierzchni pozostawionej nieruchomości, a także wiedzy co do prawa własności tej nieruchomości, gdyż mają te informacje tylko z przekazów rodzinnych, co same potwierdziły w swoich zeznaniach. To samo dotyczy też B.S., ur. w [...] r. we [...].

Strona 1/8
Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji