Skargi kasacyjne Burmistrza Miasta i Gminy [...] raz Ministra Inwestycji i Rozwoju od wyroku WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na postanowienie Ministra Infrastruktury i Budownictwa [...] w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji ustalającej odszkodowanie za nieruchomość
Sentencja

Dnia 20 maja 2021 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędziowie Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędzia NSA Monika Nowicka (spr.) po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych Burmistrza Miasta i Gminy [...] raz Ministra Inwestycji i Rozwoju od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 grudnia 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 1897/17 w sprawie ze skargi M. S. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] maja 2017 r. [...] w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji ustalającej odszkodowanie za nieruchomość oddala skargi kasacyjne.

Uzasadnienie strona 1/8

Wyrokiem z dnia 28 grudnia 2017 r. (sygn. akt IV SA/Wa 1897/17), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi M. S. - orzekając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 c) w zw. z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2014 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: "p.p.s.a.") - uchylił postanowienie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] utrzymujące w mocy postanowienie tego samego organu z dnia [...] października 2016 r. nr [...] o wstrzymaniu wykonania decyzji Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] oraz utrzymanej przez nią w mocy decyzji Starosty [...] z dnia [...] września 2014 r. nr [...] ustalającej na rzecz M. S. odszkodowanie w wysokości [...] zł z tytułu przejścia na własność Gminy [...] prawa własności nieruchomości położonej w obrębie [...] w Gminie [...] o powierzchni [...] ha, stanowiącej działki ewidencyjne o numerach: [...],i zobowiązującej Burmistrza Miasta i Gminy [...] do wypłaty w/w odszkodowania.

Od opisanego wyżej wyroku zostały wniesione dwie skargi kasacyjne.

W pierwszej z nich, zaskarżając powyższy wyrok w całości, Burmistrz Miasta i Gminy [...] zarzucił Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie naruszenie:

1. prawa materialnego, to jest: art. 159 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm., powoływanej dalej jako k.p.a.) - poprzez przyjęcie, że organ II instancji w sposób nieprawidłowy zastosował tę normę, wstrzymując wykonanie decyzji Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2014r. znak: [...] oraz utrzymanej przez nią w mocy decyzji Starosty [...] z dnia [...] września 2014r. znak: [...], gdyż, zdaniem Sądu, nie zachodzi prawdopodobieństwo, że były one dotknięte którąkolwiek z wad wymienionych w art. 156 § 1 k.p.a.,

2) przepisów postępowania, mające istotny wypływ na wynik sprawy, to jest: art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a w zw. z art. 159 § 1 k.p.a. i art. 156 § 1 k.p.a. oraz art. 96 i 98 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 121 ze zm., powoływana dalej jako u.g.n.) - polegające na niewłaściwym zastosowaniu przez Sąd I instancji tychże przepisów i uchyleniu postanowienia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] maja 2017r. nr [...] oraz poprzedzającego go postanowienia organu I instancji.

Wskazując na powyższe podstawy kasacyjne, Burmistrz Miasta i Gminy [...] wnosił o rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie i uchylenie zaskarżonego wyroku oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie wraz z zasądzeniem zwrotu kosztów postępowania.

W drugiej ze skarg kasacyjnych, Minister Inwestycji i Rozwoju, również zaskarżył powyższy wyrok w całości, zarzucając Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie naruszenie:

1. prawa materialnego, to jest: art. 159 § 1 k.p.a. - poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że w sprawie nie zachodzi prawdopodobieństwo, aby decyzja Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2014 r. oraz utrzymana przez nią w mocy decyzja Starosty [...] z dnia [...] września 2014 r. obarczone były jedną z wad wskazanych w art. 156 § 1 k.p.a.,

Strona 1/8