Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka Sędziowie: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędzia del. WSA Mariusz Kotulski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2019 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 1684/17 w sprawie ze skargi H. J. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania, 2. zasądza na rzecz H. J. od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji kwotę 440 (czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 12 kwietnia 2018 r. sygn. akt I SA/Wa 1684/17 po rozpoznaniu sprawy ze skargi H. J. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty, oddalił skargę.
W uzasadnieniu Sąd przytoczył następujący stan faktyczny i prawny sprawy:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] sierpnia 2017 r., nr [...] po rozpatrzeniu odwołania H. J. utrzymał w mocy decyzję częściową nr [...] Wojewody Pomorskiego z dnia [...] czerwca 2017 r., nr [...], potwierdzającą skarżącej prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez A. Z. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczpospolitej Polskiej we wsi K., gmina K., powiat S., dawne województwo [...].
W dniu 31 grudnia 2008 r. do Wojewody Pomorskiego wpłynął wniosek H. J. o potwierdzenie prawa do rekompensaty za mienie pozostawione przez A.Z. poza obecnymi granicami RP we wsi K.
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2012 r., znak: [...] Wojewoda Pomorski odmówił H. J. potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez A. Z. nieruchomości poza obecnymi granicami RP, gdyż nie udowodniono, że wyżej wymieniona jako właścicielka pozostawiła nieruchomość na dawnych Kresach Wschodnich oraz, że została zmuszona do opuszczenia byłego terytorium RP w związku z wojną rozpoczętą w 1939 r.
Od powyższej decyzji H. J. złożyła odwołanie do Ministra Skarbu Państwa, który decyzją z dnia [...] czerwca 2012 r., nr [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia [...] kwietnia 2012 r.
Na powyższą decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] czerwca 2012 r. skarżąca wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę. Wyrokiem z dnia 21 listopada 2012 r., sygn, akt I SA/Wa 1633/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił przedmiotową skargę H.J.
H.J. wniosła skargę kasacyjną od powyższego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 15 października 2014 r., sygn. akt I OSK 590/13 uchylił zaskarżony wyrok WSA w Warszawie, decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] czerwca 2012 r. oraz decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia [...] kwietnia 2012 r.
Pismem z dnia [...] września 2015 r. skarżąca zwróciła się do Wojewody Pomorskiego o potwierdzenie prawa do rekompensaty w przysługującej jej 1/3 części wartości rekompensaty za pozostawione mienie, zgodnie z jej udziałem w spadku wynikającym z treści postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 12 lipca 2011 r., sygn. I Ns 189/09.
Wojewoda Pomorski, postanowieniem nr [...] z dnia [...] października 2016 r., nr [...] uznał, że materiał dowodowy zgromadzony w przedmiotowej sprawie spełnia wymogi określone w art. 2, art. 3 oraz art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2005 poz. 1418), powoływanej dalej jako "Ustawa zabużańska" oraz wezwał stronę postępowania do: