Skarga kasacyjna od wyroku WSA w Krakowie w sprawie ze skargi A. S. na zarządzenie Burmistrza Gminy i Miasta Dobczyce nr [...] w przedmiocie sprzedaży niezabudowanej nieruchomości stanowiącej własność Gminy Dobczyce
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska Sędziowie: Sędzia NSA Ewa Dzbeńska (spr.) Sędzia del. WSA Iwona Niżnik - Dobosz Protokolant sekretarz sądowy Małgorzata Kamińska po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 czerwca 2015 r. sygn. akt II SA/Kr 342/15 w sprawie ze skargi A. S. na zarządzenie Burmistrza Gminy i Miasta Dobczyce z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie sprzedaży niezabudowanej nieruchomości stanowiącej własność Gminy Dobczyce oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/3

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 30 czerwca 2015 r., sygn. akt II SA/Kr 342/15 oddalił skargę A. S. na zarządzenie Burmistrza Gminy i Miasta Dobczyce z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w sprawie sprzedaży niezabudowanej nieruchomości stanowiącej własność Gminy Dobczyce.

Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Zarządzeniem z dnia [...] października 2014 r. nr [...] Burmistrz Gminy i Miasta Dobczyce:

- w § 1 przeznaczył do sprzedaży w formie bezprzetargowej, niezabudowaną nieruchomość położoną w Dobczycach, oznaczoną działką nr [...] o powierzchni [...]ha, dla której Sąd Rejonowy w Myślenicach Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w Dobczycach prowadzi księgę wieczystą [...], celem poprawienia warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej, oznaczonej działkami nr [...], [...];

- w § 2 pkt 1 ustalił cenę sprzedaży powyższej nieruchomości na kwotę 230.000 zł netto;

- w § 2 pkt 2 stwierdził, że sprzedaż nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz.1054 ze zm.), ze stawką procentową obowiązującą w dniu powstania obowiązku podatkowego.

Powyższe zarządzenie zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie A. S., zarzucając:

1) naruszenie prawa materialnego, mające istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy tj.:

a) art. 37 ust. 2 pkt. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 poz. 518) poprzez jego błędne zastosowanie z uwagi na zarządzenie sprzedaży nieruchomości bez podstawy faktycznej określonej w powołanym przepisie;

b) art. 67 ust. 1, art. 154 ustawy o gospodarce nieruchomościami w zw. z § 54 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i zasad sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207, poz. 2109) poprzez zarządzenie sprzedaży nieruchomości za cenę niższa niż jej faktyczna wartość tj. 230.000 zł w oparciu o m.in. zaniżoną wartość rynkową ujętą w operacie szacunkowym z dnia 17 października 2014 r.;

2) naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.a., art. 77 k.p.a. i 10 § 3 k.p.a. poprzez niewyjaśnienie całokształtu okoliczności sprawy oraz art. 80 k.p.a. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów zebranych w sprawie, a w konsekwencji bezpodstawne przyjęcie, że nieruchomość ma związek funkcjonalny tylko z nieruchomością przyległą oznaczoną działkami nr [...], [...] i nie może być zagospodarowana jako odrębna nieruchomość z uwagi na swoją szerokość, wynikającą z przepisów prawa linię zabudowy oraz brak możliwości włączenia komunikacyjnego do ul. [...] i ul. [...].

Na rozprawie w dniu 8 maja 2015 r. skarżąca oświadczyła, że swojego interesu prawnego w sprawie upatruje w tym, że przedmiotową działkę chciała zakupić i wnieść ją tytułem aportu do spółki kapitałowej. Wyjaśniła, że spółka nie powstała, ponieważ sensem jej istnienia było m.in. to, żeby podmioty tworzące spółkę wniosły do niej określone udziały i aporty, takim aportem z jej strony miała być przedmiotowa działka. Ponadto podała, że nie jest właścicielką żadnej nieruchomości położonej ani w sąsiedztwie przedmiotowej miejscowości, ani w tej miejscowości, natomiast mieszka tam jej rodzina.

Strona 1/3