W przedmiotowej sprawie, jak ustalił Wojewódzki Sąd Administracyjny, a organ ustaleń tych nie zakwestionował, wyrokiem z dnia 24 maja 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 411/07 uchylił decyzję Ministra Budownictwa z dnia 29 grudnia 2006 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 28 kwietnia 2006 r. Akta sprawy wraz z zapadłym orzeczeniem zostały doręczone Ministrowi Budownictwa w dniu 30 sierpnia 2007 r.
Tak więc wniesiona w niniejszej sprawie skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, poprzedzona wezwaniami kierowanymi do organu o wykonanie wyroku Sądu z dnia (...) maja 2007 r., została oparta na drugiej przesłance przewidzianej w art. 154 § 1 P.p.s.a.
Nie ulega żadnym wątpliwościom, iż skarżąca przed wniesieniem skargi, pismem z dnia (...) października 2007 r. wezwała Ministra Budownictwa do wykonania wyroku Sądu z dnia 24 maja 2007 r. i załatwienia sprawy merytorycznie w terminie określonym w kodeksie postępowania administracyjnego, tak więc nie było podstaw do oddalenia jej skargi.
Wadliwe są wywody prezentowane przez organ we wniesionej kasacji, iż skoro zawiadamiał skarżącą o przedłużeniu terminu do załatwienia sprawy w pismach z dnia z dnia: (...) , to tym samym nie było podstaw do zastosowania w stosunku do organu grzywny, o jakiej mowa w art. 154 § 1 P.p.s.a. Przez niewykonanie, bowiem wyroku należy rozumieć pozostawanie organu w bezczynności w podjęciu lub kontynuacji postępowania administracyjnego mającego na celu zakończenie sprawy orzeczeniem wydanym w formie przewidzianej prawem (por. wyr. NSA z dnia 30 maja 2001 r., II SA 2015/00, niepubl.). Prowadzenie natomiast przez organ korespondencji w sprawie, której przedmiotem nie jest doręczenie określonemu podmiotowi rozstrzygnięcia, nie stanowi ani rozpoznania, ani też załatwienia sprawy.
Rozważając, czy w sprawie zaistniały przesłanki do wymierzenia organowi grzywny nie można również abstrahować od faktu, iż postępowanie w niniejszej sprawie zostało wszczęte w dniu 9 stycznia 2001 r., a więc termin na rozstrzygnięcie sprawy wynosił ponad 7 lat. Okres ten należy uznać za wystarczająco długi dla zebrania całości materiału dowodowego i w związku z tym należy przyznać rację skarżącej, że kolejne odwlekanie terminu załatwienia sprawy przez Ministra Budownictwa (obecnie Ministra Infrastruktury) nie znajduje żadnego uzasadnienia, tym bardziej, że ustawowy termin do załatwienia sprawy nawet szczególnie skomplikowanej wynosi 2 miesiące liczone od dnia wszczęcia postępowania (art. 35 § 3 k.p.a.).
Stwierdzić tym samym trzeba, iż niewykonanie wyroku ma, bowiem miejsce zarówno wtedy, gdy organ nie wykonał orzeczenia w ogóle, jak i wtedy, gdy organ wykonał orzeczenie, ale z przekroczeniem wyznaczonego terminu (por. post. NSA z dnia 28 listopada 2000 r., IV SA 2001/98, LEX nr 77 621). To przekroczenie terminu w przedmiotowej sprawie było znaczne i na tą okoliczność trafnie zwrócono uwagę w zaskarżonym wyroku.
Tak więc w warunkach niniejszej sprawy uzasadnionym było wymierzenie organowi grzywny, o jakiej mowa w art. 154 § 1 i 6 P.p.s.a., a zarzuty skargi kasacyjnej w tym zakresie są nieusprawiedliwione.
Za chybiony uznać też należy zarzut skargi kasacyjnej dotyczący naruszenia art. 141 § 4 oraz art. 133 § 1 P.p.s.a., bowiem w zaskarżonym wyroku przedstawiono wszystkie okoliczności, które w ocenie Sądu powodowały konieczność wymierzenia organowi grzywny. Należy jeszcze raz podkreślić, iż podstawową okolicznością jest bardzo długi termin załatwienia sprawy skarżącej.
Mając powyższe na uwadze skarga kasacyjna podlega oddaleniu na podstawie art. 184 P.p.s.a.