Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędziowie: sędzia NSA Czesława Nowak-Kolczyńska (spr.) sędzia del. WSA Agnieszka Miernik po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 lutego 2018 r. sygn. akt I SA/Wa 1950/17 w sprawie ze skargi [...] na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...]; 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz [...] kwotę 777 zł (siedemset siedemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 14 lutego 2018 r. sygn. akt I SA/Wa 1950/17 oddalił skargę [...] (dalej jako skarżąca) na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania.
Wyrok ten wydano w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] stwierdził, że skarżącej przysługuje prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez [...] małż. [...] nieruchomości poza obecnymi granicami RP.
W wyniku wniesienia przez skarżącą odwołania od tej decyzji, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2017 r. stwierdził uchybienie terminu do jego wniesienia, na podstawie art. 134 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2017 r. poz. 1257, ze zm.; dalej jako k.p.a.). Organ wyjaśnił, że ww. orzeczenie nadane zostało przesyłką w dniu 12 czerwca 2017 r., a następnie było dwukrotnie awizowane w dniach 14 czerwca 2017 r. i 22 czerwca 2017 r., po czym zwrócone do nadawcy. Ze znajdującego się w aktach sprawy zwrotnego potwierdzenia odbioru wynika, że skarżąca odebrała tę decyzję w dniu 5 lipca 2017 r., w wyniku powtórnego doręczenia przez organ. Z odwołaniem wystąpiła w dniu 19 lipca 2017 r.
Skargę na postanowienie stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia odwołania złożyła [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie podzielił ustalenia organu, że ze znajdującej się w aktach sprawy niedoręczonej przesyłki zawierającej decyzję wynika, że była ona dwukrotnie awizowana w dniach 14 i 22 czerwca 2017 r., po czym została zwrócona do nadawcy w dniu 29 czerwca 2017 r. Zdaniem Sądu, organ odwoławczy prawidłowo uznał, że decyzja organu I instancji została doręczona z dniem 28 czerwca 2018 r., a 14 dniowy termin do wniesienia odwołania upłynął w dniu 12 lipca 2017 r. Odwołanie zostało nadane w dniu 19 lipca 2017 r., a więc po upływie ustawowego terminu. Sąd nie zaakceptował stanowiska, że przesyłając powtórnie swoje orzeczenie do stron postępowania organ I instancji, otworzył im ponownie termin do wniesienia odwołania, bowiem przyjęcie koncepcji dopuszczającej możliwość wielokrotnego doręczania przesyłek w postępowaniu godzi w pewność obrotu prawnego.
Mając to na uwadze Sąd I instancji oddalił skargę, na postawie art. art. 151 w zw. z art. 119 pkt 3 i art. 120 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r. poz. 1369, ze zm.; dalej jako p.p.s.a.).
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożyła skarżąca, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, zaskarżając to orzeczenie w całości. Sądowi I instancji zarzuciła:
1. na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. - naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, a to obrazę art. 44 § 1 i 2 k.p.a. polegającą na jego niezasadnym zastosowaniu, jakiej dopuścił się Sąd w toku kontroli działalności administracji publicznej w trybie art. 3 § 1 p.p.s.a., a które to działanie doprowadziło do powielenia wniosku organu II instancji, jakoby doręczenie zastępcze orzeczenia organu I instancji było prawidłowe podczas, gdy materiał dowodowy zebrany w toku sprawy nie wykazuje, aby: zaistniała niemożność dokonania doręczenia w trybie art. 42 i 43 k.p.a. i faktycznie pozostawiono zawiadomienie w oddawczej skrzynce pocztowej, względnie - w drzwiach adresata w efekcie czego, nie można mówić o prawidłowym zastosowaniu instytucji doręczenia zastępczego, co zaś prowadzi do konkluzji, że to przekazanie pisma mojej Mocodawczyni w dniu 05 lipca 2017 r. było pierwszym prawidłowym doręczeniem, co zaś prowadzi do wniosku, że środek odwoławczy został wniesiony w terminie;