Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędziowie: Sędzia NSA Mariola Kowalska (spr.) Sędzia NSA Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 stycznia 2018 r. sygn. akt IV SA/Wa 2063/17 w sprawie ze skargi Z.K. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną
I OSK 3376/18
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Z.K. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji wyrokiem z 4 stycznia 2018 r. sygn. akt IV SA/Wa 2063/17 oddalił skargę.
Zaskarżoną decyzją Minister Infrastruktury i Budownictwa, po rozpatrzeniu odwołań Prezydenta Miasta [...] wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej oraz [...] S.A. z siedzibą w [...] od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2016 r., znak [...], stwierdzającej nieważność decyzji Naczelnika Dzielnicy [...] z dnia [...] października 1980 r., nr [...], orzekającej o wywłaszczeniu za odszkodowaniem nieruchomości położonej w [...], gm. kat. [...], oznaczonej jako działka nr [...] o pow. [...] m2 oraz nr [...] o pow. [...] m2 (pkt 14 decyzji), stanowiącej własność A.K., orzekł w następujący sposób:
- uchylił decyzję Wojewody z dnia [...] stycznia 2016 r.
- odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Dzielnicy [...] z [...] października 1980 r., nr [...].
Sąd przedstawił następujący stan sprawy:
Pismem z [...] października 2008 r. (uzupełnionym pismem z dnia [...] grudnia 2008r.) Z.K. (dalej także "skarżąca") wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Dzielnicy [...] z dnia [...] października 1980 r., nr [...] (dalej "decyzja z 1980 r.") w części orzekającej o wywłaszczeniu za odszkodowaniem nieruchomości położonej w [...], gm. kat. [...], oznaczonej jako działka nr [...] o pow. [...] m2 oraz nr [...] o pow. [...] m2 (pkt 14 decyzji), stanowiącej własność A.K., zarzucając jej rażące naruszenie prawa polegające m.in. na tym, że cel wywłaszczenia polegający na budowie stacji paliw "[...] " został zrealizowany przed wydaniem decyzji wywłaszczeniowej.
Decyzją z [...] stycznia 2016 r. Wojewoda [...] stwierdził nieważność decyzji wywłaszczeniowej z 1980 r.
Po rozpatrzeniu odwołania Prezydenta Miasta [...] oraz [...] S.A. z siedzibą w [...], Minister Infrastruktury i Budownictwa uchylił decyzję organu I instancji oraz odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Dzielnicy [...] z [...] października 1980 r.
Organ II instancji wskazał, że podmiotem wnioskującym o wywłaszczenie było Przedsiębiorstwo [...] "[...] " w [...], a zatem podmiot uprawniony do żądania wszczęcia tego rodzaju postępowania w świetle art. 2 ust.2 ustawy wywłaszczeniowej jako przedsiębiorstwo państwowe.
W sprawie spełnione zostały przesłanki dopuszczalności wywłaszczenia. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. z 1974 r., Nr 10, poz. 64- dalej ustawa z 1958r.) wywłaszczenie było dopuszczalne, jeżeli wywłaszczana nieruchomość była ubiegającemu się o wywłaszczenie niezbędna na cele: a) użyteczności publicznej, b) na cele obrony Państwa albo c) dla wykonania zadań określonych w zatwierdzonych planach gospodarczych. Celem wywłaszczenia była budowa stacji paliw [...] przy ul. [...].