Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska (spr.) Sędzia NSA Jan Paweł Tarno Sędzia WSA del. Stanisław Marek Pietras Protokolant Katarzyna Myślińska po rozpoznaniu w dniu 1 września 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Rady Powiatu Krośnieńskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 26 listopada 2009 r. sygn. akt II SA/Go 563/09 w sprawie ze skargi Wojewody Lubuskiego na uchwałę Rady Powiatu Krośnieńskiego z dnia [...] kwietnia 2001 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia zasad obrotu nieruchomościami stanowiącymi własność Powiatu Krośnieńskiego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Rady Powiatu Krośnieńskiego na rzecz Wojewody Lubuskiego kwotę 350 (trzysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim wyrokiem z dnia 26 listopada 2009 r. sygn. akt II SA/Go 563/09, po rozpoznaniu skargi Wojewody Lubuskiego, stwierdził nieważność § 6 uchwały Rady Powiatu w Krośnie Odrzańskim z dnia [...] kwietnia 2001 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia zasad obrotu nieruchomościami stanowiącymi własność powiatu krośnieńskiego.
W uzasadnieniu wyroku WSA w Gorzowie Wielkopolskim wskazał, że Wojewoda Lubuski w skardze z dnia 27 lipca 2009r domagał się stwierdzenia nieważności § 6 powołanej uchwały. Podał przy tym, że stosownie do art.68 ust. 1 i ust.3 oraz art.67 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2004 Nr 261, poz. 2603 ze zm.- dalej powoływanej jako u.g.n.) przy sprzedaży nieruchomości właściwy organ (w tym przypadku zarząd powiatu) najpierw ustala wartość nieruchomości, a następnie zwraca się do rady o wyrażenie zgody na określoną bonifikatę. Rada podejmuje uchwałę, która powinna dotyczyć tylko wyrażenia zgody na udzielenie bonifikaty, bądź jej obniżenie, w odniesieniu do oznaczonej nieruchomości, której wartość została oszacowana zgodnie z przepisami ugn. Za każdym więc razem zgoda rady musi mieć charakter indywidualny. Brak jest natomiast podstaw do wydawania w przedmiocie bonifikaty aktów o charakterze generalnym, odnoszących się do nieskonkretyzowanych nieruchomości, przed ustaleniem ceny nieruchomości w sposób określonych w art.67 ugn. Oznacza to, że § 6 uchwały został wydany z istotnym naruszeniem powołanych norm ustawy o gospodarce nieruchomościami. Przepis ten wprawdzie już nie obowiązuje, gdyż został uchylony uchwałą z dnia 28 marca 2007 r. nr VI/46/2007, jednakże może on mieć zastosowanie do sytuacji z okresu wcześniejszego. Dlatego stwierdzenie nieważności uchwały w tym zakresie w pełni jest uzasadnione.
W odpowiedzi na skargę Rada Powiatu w Krośnie Odrzańskim wniosła o umorzenie postępowania sądowego, wyrażając przekonanie, iż nie można orzec o stwierdzeniu nieważności, bądź niezgodności z prawem uchwały jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli uchwała ta przed wydaniem wyroku została uchylona lub utraciła moc prawną. Alternatywnie Rada domagała się odrzucenia skargi jako niedopuszczalnej, gdyż organ nadzoru przed wniesieniem skargi nie wezwał organu do usunięcia naruszenia prawa. Na rozprawie pełnomocnik Rady wniósł ponadto o skierowanie pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego, wskazując na uprzywilejowaną pozycję wojewody w stosunku do pozostałych skarżących, co stanowi- jego zdaniem- naruszenie art. 32 Konstytucji RP w zw. z art. 90 a ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. z 2001 r. nr 142, poz. 1592 ze zm.- dalej w skrócie u.s.p.).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w uzasadnieniu swego wyroku w pierwszej kolejności ustosunkował się do wniosku Rady Powiatu w Krośnie Odrzańskim o odrzucenie skargi, zwracając uwagę na to, że zgodnie z art.90 a ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym w sprawach nadzoru nad działalnością powiatu nie stosuje się art.52 § 3 i 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a więc organ nadzoru nie ma obowiązku poprzedzać swej skargi wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. Taka regulacja nie jest przejawem uprzywilejowania organu nadzoru, gdyż identyczne rozwiązania zawierają art.102 ustawy o samorządzie gminnym i art. 88 a ustawy o samorządzie województwa. Ponadto, jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 11 kwietnia 2006 r., I OSK 152/06 (LEX nr 209129), samorząd terytorialny jest zdecentralizowaną formą administracji publicznej. Państwo przekazuje istotną część zadań publicznych na rzecz samorządu terytorialnego, po czym przez swoje organy sprawuje nad nim nadzór. Jednym z takich środków nadzorczych jest skarga organu nadzoru do sądu administracyjnego. Dlatego pozycja prawna organów nadzoru nie jest i nie może być zrównana z pozycją osób, które są na ogólnych zasadach uprawnione do wniesienia skargi na uchwały organów samorządu terytorialnego.