Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Tamara Dziełakowska Sędziowie: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędzia del. NSA Jacek Hyla (spr.) po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 1375/17 w sprawie ze skargi [...] na decyzję Ministra [...] z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji ostatecznej oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 22 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 1375/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę [...] na decyzję Ministra [...] z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji ostatecznej.
Wyrok ten wydany został w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
Decyzją z dnia [...] czerwca 2003 r. nr [...] Wojewoda [...] stwierdził nabycie z mocy prawa z dniem [...] grudnia 1990 r., na podstawie art. 200 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2147 ze zm.) przez przedsiębiorstwo państwowe [...], prawa użytkowania wieczystego gruntu Skarbu Państwa położonego [...], przy ul. [...], oznaczonego w operacie ewidencji gruntów w obrębie [...], jako działka nr [...] o pow. 0,8796 ha oraz prawa własności urządzeń położonych na tym gruncie. W decyzji ustalono, że nieruchomość winna być wykorzystywana na niezarobkową działalność wychowawczą oraz oświatową. Ustalono też opłatę z tytułu użytkowania wieczystego w wysokości 0,3% ceny nieruchomości tzn. 7230 zł.
Wnioskiem z dnia [...] marca 2013 r., uzupełnionym pismem z dnia [...] maja 2013r. [...] wystąpiły do Wojewody [...] o zmianę powyższej decyzji w trybie art. 155 k.p.a., przez określenie, że "nieruchomość winna być wykorzystywana na niezarobkową działalność wychowawczą oraz oświatową, a także może być wykorzystana na cele związane z z działalnością gospodarczą użytkownika wieczystego", oraz przez ustalenie opłaty z tytułu użytkowania wieczystego w wysokości 3% ceny nieruchomości tzn. 72 300 zł.
Decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...], Wojewoda odmówił zmiany ostatecznej decyzji Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2003r.
Minister [...] decyzją z dnia [...] lipca 2017r. nr [...] po rozpatrzeniu odwołania [...]- utrzymał w mocy powyższą decyzję.
W uzasadnieniu wskazano, iż pismem z dnia [...] kwietnia 2014 r. Prezydent [...] nie wyraził zgody na zmianę decyzji Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2003 r., a zatem nie spełniły się przesłanki do zmiany ostatecznej decyzji w trybie art. 155 k.p.a.
Skargę na powyższą decyzję Ministra [...] wniosły [...], zarzucając jej:
- naruszenie art. 40 § 2 k.p.a. w związku z art. 140 k.p.a. w związku z art. 109 § 1 k.p.a. w związku z art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 1 i art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej poprzez doręczenie zaskarżonej decyzji stronie z pominięciem pełnomocnika procesowego ustanowionego w niniejszej sprawie, co spowodowało ograniczenie dla strony prawa do rozpoznania sprawy przez Sąd i ukształtowania sytuacji prawnej strony odmiennie od pozostałych stron postępowania,
- naruszenie art. 8 k.p.a. poprzez naruszenie zasady działania organu w sposób budzący zaufanie uczestników do władzy publicznej i pominięcie w decyzji obowiązku ustosunkowania się do twierdzeń i wniosków strony podniesionych w odwołaniu,
- naruszenie art. 7 i 77 k.p.a. oraz art. 12 § 1 k.p.a. w związku z art. 136 k.p.a. poprzez zaniechanie zebrania w sprawie materiału dowodowego i wszechstronnego jego rozważenia oraz niewyjaśnienie istotnych dla sprawy okoliczności, w tym zaniechanie powinności wnikliwego zbadania sprawy a zwłaszcza zaniechanie badania przesłanek uzasadniających złożenie wniosku o zmianę celu, okoliczności odmowy zgody na zmianę decyzji przez reprezentanta Skarbu Państwa, sposobu działania organu I instancji w toku postępowania przed tym organem z naruszeniem podstawowych zasad postępowania administracyjnego,