Skargi kasacyjne Komendanta Wojewódzkiego Policji , Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta [...] i Gminy Miejskiej [...] od wyroku WSA w Warszawie w sprawie ze skarg Komendanta Wojewódzkiego Policji , Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta [...] i Gminy Miejskiej [...] na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędziowie: Sędzia NSA Mariola Kowalska (spr.) Sędzia NSA Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...], Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta [...] i Gminy Miejskiej [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2018 r. sygn. akt IV SA/Wa 3230/17 w sprawie ze skarg Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...], Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta [...] i Gminy Miejskiej [...] na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej oddala skargi kasacyjne

Uzasadnienie strona 1/12

I OSK 3970/18

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 5 kwietnia 2018 r. sygn. akt IV SA/Wa 3230/17, po rozpoznaniu sprawy ze skarg Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta [...], Gminy Miejskiej [...] i Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej oddalił skargi.

Wyrok ten został wydany w następującym stanie sprawy:

Minister Infrastruktury i Budownictwa decyzją z [...] października 2017 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosków Prezydenta Miasta [...] oraz Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] o ponowne rozpatrzenie sprawy utrzymał w mocy decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] czerwca 2016 r. nr [...] odmawiającą uchylenia decyzji Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z [...] marca 2013 r. nr [...], utrzymującej w mocy decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z [...] kwietnia 2012 r. nr [...].

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Minister Infrastruktury i Budownictwa wskazał, że decyzją z dnia [...] czerwca 2016 r., po wznowieniu postępowania na wniosek Prezydenta Miasta [...], Minister Infrastruktury i Budownictwa, odmówił uchylenia decyzji Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z [...] marca 2013 r., utrzymującej w mocy decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z [...] kwietnia 2012 r. stwierdzającą, że orzeczenie Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] z [...] lutego 1952 r. [...] o wywłaszczeniu nieruchomości położonej w [...], o łącznej powierzchni [...] m2, objętej lwh. [...] ks. gr. gm. kat. [...] składającej się z parceli budowlanej I.kat. [...] oraz objętej lwh. [...], oznaczonej jako pbud. I.kat. [...], stanowiącej współwłasność H.F., M.J. i R.J., zostało wydane z naruszeniem prawa w części dotyczącej obecnych działek ewidencyjnych nr [...] i nr [...] obręb [...] [...] oraz stwierdzającą nieważność ww. orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] z [...] lutego 1952 r. [...] w pozostałej części.

Minister Infrastruktury i Budownictwa, po rozpatrzeniu wniosków Prezydenta Miasta [...] i Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] o ponowne rozpatrzenie sprawy, wskazał, że w przedmiotowej sprawie badaniu podlega przesłanka wznowienia postępowania z art. 145a § 1 k.p.a., na który to przepis wnioskodawca wznowienia - Prezydent Miasta [...] powołał się w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 12 maja 2015 r., sygn. akt P 46/13 (Dz. U. z 2015 r. poz. 702), w którym Trybunał uznał, że art. 156 § 2 k.p.a. w zakresie, w jakim nie wyłącza dopuszczalności stwierdzenia nieważności decyzji wydanej z rażącym naruszeniem prawa, gdy od wydania decyzji nastąpił znaczny upływ czasu, a decyzja była podstawą nabycia prawa lub ekspektatywy, jest niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Wyrok wszedł w życie na skutek jego publikacji w dniu 21 maja 2015 r.

W uzasadnieniu wyroku Trybunał Konstytucyjny stwierdził m.in., że działanie organów państwa na podstawie przepisów prawa, będące przejawem zasady praworządności (legalizmu), nie oznacza bezwzględnego obowiązku eliminowania z obrotu wadliwej decyzji administracyjnej, na podstawie której strona nabyła prawo lub jego ekspektatywę, a ponadto od wydania decyzji nastąpił znaczny upływ czasu. W ocenie Trybunału Konstytucyjnego konsekwencją zasady praworządności jest potrzeba stabilizacji (trwałości) stanów społeczno-gospodarczych ukształtowanych na mocy wadliwego aktu administracyjnego oraz zasada zaufania obywatela do państwa.

Strona 1/12