Skarga kasacyjna na uchwałę Rady Miejskiej Wrocławia w przedmiocie wysokości opłat za usunięcie pojazdów z dróg oraz za ich przechowywanie na parkingach strzeżonych w roku 2018
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zygmunt Zgierski sędzia NSA Czesława Nowak-Kolczyńska (spr.) sędzia del. WSA Dariusz Chaciński po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Rady Miejskiej Wrocławia od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 lipca 2018 r. sygn. akt III SA/Wr 219/18 w sprawie ze skargi M.W. na uchwałę Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 23 listopada 2017 r. nr XLVIII/1126/17 w przedmiocie wysokości opłat za usunięcie pojazdów z dróg oraz za ich przechowywanie na parkingach strzeżonych w roku 2018 oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/2

Wyrokiem z 3 lipca 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu na skutek skargi M. W. na uchwałę Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 23 listopada 2017 r. w przedmiocie wysokości opłat za usunięcie pojazdów z dróg oraz za ich przechowywanie na parkingach strzeżonych w roku 2018, w punkcie 1 stwierdził nieważność Załącznika nr 1 do zaskarżonej uchwały w zakresie pozycji 5 dotyczącej opłaty za usunięcie pojazdu, w punkcie 2 dalej idącą skargę oddalił, w punkcie 3 zasądził od Gminy Wrocław zwrot kosztów postępowania poniesionych przez stronę skarżącą. Zaskarżona uchwała została wydana na podstawie art. 12 pkt 11 oraz art. 92 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1868, ze zm., dalej: u.s.p.) w zw. z art. 130a ust. 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1260, ze zm.).

Dokonując oceny zaskarżonej uchwały Sąd na wstępie podkreślił, że skarżąca wykazała, że zaskarżona uchwała w przywołanej części narusza jej interes prawny w rozumieniu art. 87 ust. 1 u.s.p., stanowiła bowiem podstawę prawną dla obciążenia jej opłatami z tytułu kosztów usunięcia wadliwie zaparkowanego pojazdu. Stwierdzając zatem nieważność uchwały w tym zakresie Sąd podkreślił, że organ ustalając wysokość opłat powinien wziąć pod uwagę rzeczywiste koszty usunięcia pojazdu ponoszonych przez powiat. W pozostałej części Sąd skargę oddalił stwierdzając, że skarżąca nie wykazała, że zaskarżona uchwała w tym zakresie naruszyła jej uprawnienie.

W skardze kasacyjnej wniesionej od powyższego wyroku Rada Miejska Wrocławia, reprezentowana przez radcę prawnego, zaskarżając wyrok ten w zakresie pkt 1 oraz pkt 3, podniosła zarzut naruszenia prawa materialnego tj. art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym poprzez błędną jego wykładnię polegającą na uznaniu przez Sąd I instancji, że zawarte w tym przepisie przesłanki materialne obejmują uprawnienie skarżącej do zaskarżenia uchwały Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 23 listopada 2017 r. tj. przez przyjęcie, że skarżącej przysługuje legitymacja do wniesienia skargi, ponieważ jest ona adresatem poz. 5 Zał. Nr 1 do zaskarżonej uchwały wobec faktu, że skarżąca zaparkowała swój pojazd w nieprawidłowym miejscu i musiała ponieść koszty usunięcia tego pojazdu na łączną kwotę [...] zł.

Wskazując na powyższe wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku i odrzucenie skargi, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego wraz z kosztami zastępstwa procesowego. W piśmie z dnia 11 września 2018 r. oświadczono o zrzeczeniu się rozprawy.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną M. W. wniosła o oddalenie tej skargi, rozpoznanie jej na posiedzeniu niejawnym oraz zwrot kosztów postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, dalej: p.p.s.a.), Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. W sprawie nie występują, enumeratywnie wyliczone w art. 183 § 2 p.p.s.a., przesłanki nieważności postępowania sądowoadministracyjnego. Z tego względu, przy rozpoznaniu sprawy, Naczelny Sąd Administracyjny związany był granicami skargi kasacyjnej.

Strona 1/2