Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Runge -Lissowska (spr.) Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Borowiec sędzia NSA Zygmunt Zgierski Protokolant Urszula Radziuk po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wójta Gminy N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 11 października 2007 r. sygn. akt II SA/Lu 491/07 w sprawie ze skargi Z. W. w przedmiocie wymierzenia organowi grzywny za niewykonanie orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 24 kwietnia 2003 r. w sprawie II SAB/Lu 50/02 oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 11 października 2007 r. II SA/Lu 491/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wymierzył Wójtowi Gminy N. grzywnę w wysokości 100 zł, za niewykonanie orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 24 kwietnia 2003 r. sygn. akt II SAB/Lu 50/02, o co wystąpił Z. W. skargą z dnia 10 maja 2007 r.
W uzasadnieniu wyroku Sąd wyjaśnił:
Odpowiadając na skargę o wymierzenie grzywny organ podkreślił, że wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2003 r. Naczelny Sąd Administracyjny zobowiązał do załatwienia wniosków o przyznanie zasiłku stałego wyrównawczego i dodatku chorobowego, usług opiekuńczych, zasiłku okresowego i celowego, złożonych we wrześniu 2000 r., przy czym wnioski te zostały załatwione decyzjami wydanymi przed doręczeniem tego wyroku. Z. W., w piśmie procesowym z dnia 9 października 2007 r., stwierdził, że wyrok Naczelnego Sądu dotyczył wniosków z dnia 21 i 25 września 2000 r. oraz z 19 stycznia 2002 r. o wznowienie postępowania w sprawach dotyczących innych wcześniejszych wniosków o świadczenia z pomocy społecznej. Z akt sprawy wynika, że organ wydał szereg decyzji załatwiających wnioski skarżącego w sprawie pomocy społecznej, ale nie załatwił wniosków, których dotyczył wyrok z dnia 24.04.2003r., a których przedmiotem było wznowienia postępowania. Wobec tego, że wyrok Naczelnego Sądu nie został wykonany, należało organowi wymierzyć grzywnę na podstawie art. 154 § 1 i § 6 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przy czym stwierdzić, że wymogi formalne przed wniesieniem skargi zostały zachowane, gdyż Z. W. dokonał uprzedniego wezwania do wykonania wyroku, pismami z dnia 4 września 2003 r. i z dnia 11 maja 2007 r.
Wójt Gminy N. wniósł skargę kasacyjną od tego wyroku, domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie i zarzucając naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 154 § 1 i § 6 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez bezzasadne wymierzenie grzywny, z powodu niewykonania wyroku z dnia 24 kwietnia 2003 r. sygn.. akt II SAB/Lu 50/02, podczas gdy materiał dowodowy sprawy wskazuje, że wyrok ten został wykonany.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podkreślono, że przedmiotem skargi Z. W. na bezczynność organu, zakończonej wyrokiem Naczelnego Sądu z dnia 24 kwietnia 2003 r., było niezałatwienie wniosków w sprawach zasiłku stałego wyrównawczego, dodatku chorobowego, usług opiekuńczych i zasiłku okresowego i do załatwienia tych spraw wyrok zobowiązywał, a sprawy te zostały załatwione, wobec tego nie było podstaw do wymierzenia grzywny.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 24 kwietnia 2003 r. sygn. akt II SAB/Lu 50/02 zobowiązywał do wydania orzeczeń w przedmiocie świadczeń z opieki społecznej, przy czym w uzasadnieniu wyroku wskazano, że skarga na bezczynność dotyczy wniosków w sprawach zasiłku stałego wyrównawczego i dodatku chorobowego, usług opiekuńczych oraz zasiłku okresowego. Wyrok ten został wydany tylko na podstawie wniesionej skargi, bowiem organ nie nadesłał odpowiedzi na nią ani akt, mimo wezwania Sądu.
We wniosku o wymierzenie grzywny za niewykonanie tego wyroku skarżący podkreślał, że sprawy z jego wniosków, o których mowa w tym wyroku nie zostały załatwione. Organ twierdził, że sprawy w przedmiocie świadczeń z opieki społecznej zostały załatwione jeszcze przed doręczeniem wyroku Sądu, zaś z akt sprawy wynika, że wnioski, do załatwienia których organ został zobowiązany dotyczyły nie spraw w przedmiocie ww. zasiłków, ale wznowienia postępowania w sprawach rozstrzygniętych, a tych zasiłków dotyczących.
Skoro wyrok Naczelnego Sądu z dnia 24 kwietnia 2003 r. zobowiązywał do załatwienia wniosków z września 2000 r. i stycznia 2002 r., a z akt niniejszej sprawy wynika, iż były one złożone w przedmiocie wznowienia postępowania, a nie zwykłych postępowań w sprawach świadczeń z pomocy społecznych, to załatwienia spraw w tym przedmiocie tj. postępowań zwykłych w sprawach z pomocy społecznej nie można uznać za wykonanie wyroku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie nie naruszył zatem art. 154 § 1 i § 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. . Nr 153, poz. 1270 ze zm.), a wobec tego skargę kasacyjną należało oddalić, na podstawie art. 184, tj. jako nieposiadającą usprawiedliwionych podstaw.