Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rudnicka (spr.) Sędziowie sędzia NSA Monika Nowicka sędzia NSA Mariola Kowalska po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. P. i B. P., od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 518/17 w sprawie ze skargi B. P. i M. P. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] stycznia 2017r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 lutego 2018 r., sygn. I SA/Wa 518/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę B. P. i M. P. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] stycznia 2017r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] lipca 2013r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej nr [...] z dnia [...] czerwca 1962 r. utrzymującej w mocy orzeczenie Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawie nr [...] z dnia [...] kwietnia 1962 r. o odmowie przyznania użytkowania wieczystego do gruntu nieruchomości warszawskiej.
Sąd I instancji wskazał, że niezabudowana nieruchomość warszawska pod nazwą "[...]" została objęta działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz.U. Nr 50, poz. 279). W dniu wejścia w życie dekretu J. P. była właścicielką m.in. nieruchomości o pow. 6 ha 6835,93 m 2(w tym działki nr [...] o pow. 2 ha 0405,68 m2 i działki nr [..] o pow. 4 ha 6430,25 m2). Z dniem wejścia w życie ww. dekretu, tj. z dniem 21 listopada 1945 r., przedmiotowa nieruchomość przeszła na własność Gminy m.st. Warszawy, a następnie na własność Skarbu Państwa na podstawie art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 20 marca 1950 r. o terenowych organach jednolitej władzy państwowej (Dz.U. Nr 14, poz. 130).
W dniu 19 września 1949 r. do Wydziału Polityki Budowlanej Zarządu Miejskiego w m.st. Warszawie wpłynął wniosek B. P., działającego jako pełnomocnik swojej żony J. P., o przyznanie prawa użytkowania do celów rolnych przez J. P. gruntu położonego na nizinie W. o pow. 6 ha 6835,93 m. Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawie orzeczeniem administracyjnym nr [...] z dnia [...] kwietnia 1962 r. odmówiło spadkobiercom J. P. przyznania prawa użytkowania wieczystego do gruntu nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. [...] od ul. [...], ozn. nr hip "[...]" reszta dz. [...] w dwóch częściach. W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że na podstawie planu zagospodarowania przestrzennego teren nieruchomości warszawskiej przy ul. [...] od ul. [...] przeznaczony został pod użyteczność publiczną - lotnisko. Korzystanie przez wnioskodawcę z gruntu będącego przedmiotem odmowy - zdaniem organu orzekającego - nie da się pogodzić z przeznaczeniem terenu według planu zagospodarowania przestrzennego.
Od powyższego orzeczenia w dniu 28 kwietnia 1962 r. zostało wniesione odwołanie. Odwołania brak w aktach sprawy. Data jego złożenia wynika z pism Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawie z dnia 19 maja 1962 r. i 25 maja 1962 r. Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru ww. decyzji z dnia [...] kwietnia 1962 r. przez J. P. wynika, że odwołanie złożono w terminie.
W piśmie z dnia 19 maja 1962 r. przekazującym odwołanie do organu II instancji Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawie wskazało, że na nieruchomości znajduje się teren lotniska "[...]". W odniesieniu do zarzutów odwołania organ stwierdził, że teren nieruchomości przy ul. [...] od ul. [...] według planu sytuacyjnego zajmowany jest przez Lotnisko "[...]", dla którego reguluje się obecnie stan prawny. W dodatkowym piśmie wyjaśniającym z dnia 9 czerwca 1962 r. Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawie wskazało, że teren o powierzchni 43.750 m2, co do którego odmówiono prawa użytkowania wieczystego, według wykazu nieruchomości leży na terenie "[...]".