Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska (spr.) Sędziowie NSA Izabella Kulig-Maciszewska Jerzy Stankowski Protokolant Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Obrony Narodowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 grudnia 2005 r. sygn. akt II SA/Wa 1617/05 w sprawie ze skargi Z. R. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 czerwca 2005 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w przedmiocie przyznania dodatku specjalnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Ministra Obrony Narodowej na rzecz B. M. R. oraz M. J. R. następców prawnych Z. R. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 16 grudnia
2005 r. sygn. II SA/Wa 1617/05 uchylił decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 czerwca 2005 r. oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji z dnia 12 stycznia 2005r w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o przyznaniu dodatku specjalnego.
Wyrok zapadł w następujących okolicznościach sprawy.
Dyrektor Departamentu Infrastruktury Ministerstwa Obrony Narodowej decyzją z dnia 28 października 2002r nr 36, powołując się na § 31 ust. 3 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 października 2000r w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz.U. Nr 90, poz. 1005, ze zm.), podwyższył płk. Z. R.-na okres od 1 listopada 2002r do 31 stycznia 2003r -dodatek specjalny o 10% uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego z uwagi na powierzenie mu dodatkowych, wykraczających poza obowiązki służbowe, czynności związanych z likwidacją Rejonowego Zarządu Infrastruktury w Poznaniu oraz zwiększony zakres zadań związanych, w szczególności z inwentaryzacją, rozliczaniem składników majątkowych i przekazywaniem ich następcy prawnemu.
Decyzją nr 12 z dnia 24 stycznia 2005 r. Sekretarz Stanu, I Zastępca Ministra Obrony Narodowej, stwierdził nieważności powyższego rozstrzygnięcia. W uzasadnieniu podał, że płk Z. R., Szefowi Rejonowego Zarządu Infrastruktury w Poznaniu, podwyższono dodatek specjalny z uwagi na konieczność inwentaryzacji oraz przekazania następcy prawnemu mienia i dokumentów rozformowywanej jednostki. Zgodnie z § 31 ust. 5 powołanego rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 października 2000r, zwiększenie dodatku specjalnego, dokonane na podstawie § 31 ust.3 tego rozporządzenia, nie przysługuje w razie ustania przesłanek, które uzasadniały jego przyznanie. Rejonowy Zarząd Infrastruktury w Poznaniu został zlikwidowany z dniem 31 grudnia 2002r. Po tej dacie nie występowały już przesłanki w postaci dodatkowych zadań związanych z likwidacją jednostki, stanowiące podstawę podwyższenia dodatku. Przyznając płk Z. R. podwyższony dodatek specjalny za okres po rozwiązaniu RZI w Poznaniu, tj. po 31 grudnia 2002r, Dyrektor Departamentu Infrastruktury MON rażąco naruszył § 31 ust. 5 cyt. rozporządzenia. Zaistniała więc podstawa do stwierdzenia nieważności decyzji tego organu.
Odwołanie od powyższej decyzji złożył płk Z. R. zarzucając, że że organ nie wykazał, iż po dacie rozwiązania jednostki nie istniały okoliczności uzasadniające przyznanie mu podwyższonego dodatku. Podał ponadto, że do czasu zwolnienia go w dniu 31 stycznia 2003r z zawodowej służby wojskowej zajmował stanowisko Szefa RZI w Poznaniu i nadal wykonywał szereg czynności związanych z rozformowaniem jednostki.
Decyzją nr [...] z dnia 16 czerwca 2005 r., wydaną na podstawie art. 127 § 2 i art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, ze zm.), Minister Obrony Narodowej, decyzję organu I instancji utrzymał w mocy. W uzasadnieniu organ wskazał, że istotą podwyższenia dodatku specjalnego jest powierzenie żołnierzowi nowych, dodatkowych zadań o wysokim stopniu złożoności albo wykraczających poza zwykłe obowiązki służbowe. Podstawę przyznania płk Z. R. podwyższonego dodatku specjalnego stanowiło powierzenie mu wykonania w listopadzie i grudniu 2002r szeregu czynności związanych z inwentaryzacją i skompletowaniem dokumentacji rozformowanego RZI w Poznaniu, który został zlikwidowany z dniem 31 grudnia 2002 r. Z chwilą likwidacji jednostki ustały przesłanki przyznania omawianego dodatku, gdyż zadania wykonywane przez skarżącego po 1 stycznia 2003r. nie mogą zostać uznane za nowe, dodatkowe lub wykraczające poza zwykłe obowiązki służbowe.