Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA: Joanna Banasiewicz (spr.) Sędziowie NSA Witold Falczyński Anna Lech Protokolant Anna Krakowiecka po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Budownictwa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 września 2006 r. sygn. akt I SA/Wa 2313/05 w sprawie ze skargi H. W. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania nadzorczego oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 1 września 2006 r., sygn. akt I SA/Wa 2313/05 uchylił zaskarżoną decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...], nr [...] oraz poprzedzającą ją własną decyzję z dnia [...] nr [...] wydane w przedmiocie umorzenia postępowania nadzorczego oraz stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy:
Decyzją z dnia [...] lutego 1996 r., nr [...] Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa stwierdził, że decyzja Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia [...] maja 1951 r., nr [...], utrzymująca w mocy orzeczenie administracyjne Prezydenta m. [...] W. z dnia [...] marca 1950 r., nr [...] o odmowie przyznania dotychczasowym właścicielom prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. [...], ozn. nr hip. [...], w części określonej w aktach notarialnych dotyczącej sprzedanych lokali mieszkalnych nr [...] - [...] oraz praw związanych z tymi lokalami wydana została z naruszeniem prawa, a w pozostałej części stwierdził jej nieważność.
Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją z dnia [...], nr [...], po rozpatrzeniu wniosku H. W., M. M.-D. i H. C. o przyznanie odszkodowania w związku ze szkodą spowodowaną wydaniem decyzji przez Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia [...] maja 1951 r. odmówił przyznania odszkodowania.
W dniu 24 marca 2005 r. H. W. złożyła do Ministra Infrastruktury wniosek o stwierdzenie nieważności wskazanej wyżej decyzji. Decyzją z dnia [...], nr [...] Minister Infrastruktury umorzył postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...]. W dniu 25 sierpnia 2005 r. H. W. wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej powyższą decyzją.
Decyzją z dnia [...] Minister Infrastruktury utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...]. W motywach rozstrzygnięcia organ wskazał, że zgodnie z art. 160 § 5 k.p.a. strona niezadowolona z przyznanego odszkodowania może wnieść powództwo do sądu powszechnego oraz powołał wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 czerwca 2002 r., w myśl którego w pojęciu tym mieści się również odmowa przyznania odszkodowania (sygn. akt I SA 2258/00 niepubl.). Ponadto podniósł, iż w wyroku z dnia 6 lutego 2003 r. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że "możliwość rozpoznania sprawy - w całości i od początku - przez sąd powszechny przeczy dopuszczalności prowadzenia w sprawie postępowania nadzorczego" (sygn. akt I SA 2850/01, niepubl.).
Na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosła H. W., domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji oraz decyzji ją poprzedzającej. Podniosła, że sprawa o stwierdzenie nieważności decyzji powinna zostać rozstrzygnięta merytorycznie przez organ administracji w formie decyzji orzekającej co do istoty sprawy, nie zaś w drodze umorzenia postępowania jako "bezprzedmiotowego".
W odpowiedzi na skargę Minister Infrastruktury podtrzymał swoje stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i wniósł o oddalenie skargi.