Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Wiśniewska (spr.) sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska sędzia del. WSA Ewa Kwiecińska Protokolant sekretarz sądowy Justyna Stępień po rozpoznaniu w dniu 30 kwietnia 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Infrastruktury i Rozwoju od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 września 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 867/14 w sprawie ze skargi M. L. w przedmiocie wymierzenia Ministrowi Infrastruktury i Rozwoju grzywny w związku z niewykonaniem wyroku WSA w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 2098/12 oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 23 września 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 867/14, po rozpoznaniu skargi M. L. wymierzył Ministrowi Infrastruktury i Rozwoju grzywnę w wysokości 500 zł, płatną w terminie jednego miesiąca od daty uprawomocnienia się ww. wyroku, w związku z niewykonaniem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 2098/12, a także zasądził od Ministra Infrastruktury i Rozwoju na rzecz M. L. kwotę 457 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W uzasadnieniu powyższego wyroku zawarto następujące ustalenia faktyczne i ocenę prawną:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 2098/12 stwierdził nieważność decyzji Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] sierpnia 2012 r., nr [...] oraz decyzji Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2011 r., nr [...], wydanych w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w L. z dnia [...] grudnia 1950 r., nr [...] o wywłaszczeniu nieruchomości - ze względu na naruszenie przepisów o właściwości organu.
W związku z niewykonaniem opisanego wyżej wyroku z dnia 10 kwietnia
2013 r. i niewydaniem przez Ministra Infrastruktury i Rozwoju decyzji mimo upływu dwumiesięcznego terminu określonego w przepisach ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz.U. z 2013 r. poz. 267, ze zm. - zwanej dalej "kpa"), M. L. wniosła w dniu 30 stycznia 2014 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę o wymierzenie Ministrowi Infrastruktury i Rozwoju grzywny z art. 154 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz.U. z 2012 r. poz. 270, ze zm. - zwanej dalej "ppsa").
W odpowiedzi na skargę Minister Infrastruktury i Rozwoju wniósł o jej odrzucenie, ewentualnie oddalenie, wskazując, że w dniu [...] lutego 2014 r. wydał decyzję nr [...], w której odmówił stwierdzenia nieważności przedmiotowego orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w L. o wywłaszczeniu nieruchomości.
Powołanym na wstępie wyrokiem z dnia 23 września 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał skargę za zasadną i na mocy art. 154 § 1 w związku z art. 154 § 6 ppsa wymierzył Ministrowi Infrastruktury i Rozwoju grzywnę w związku z niewykonaniem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2013 r. i stwierdził, że akta administracyjne zostały zwrócone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po prawomocnym zakończeniu sprawy I SA/Wa 2098/12 do organu drugiej instancji -Ministra Infrastruktury i Rozwoju w dniu 17 lipca 2013 r. Minister po zwrocie akt administracyjnych z Sądu w dniu 7 sierpnia 2013 r. nie przekazał ich organowi pierwszej instancji - Wojewodzie [...], lecz tym razem jako organ właściwy w sprawie wszczął postępowanie z wniosku M. L. o stwierdzenie nieważności orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w L. Ponadto zwrócił się do "Urzędu Miasta L." o nadesłanie informacji o stanie prawnym nieruchomości oraz dokumentacji geodezyjnej (żądana informacja wpłynęła w dniu 7 października 2013 r.). W dniach 7 sierpnia 2013 r. oraz 23 grudnia 2013 r. organ zawiadomił stronę w trybie art. 10 § 1 kpa o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym oraz o przedłużeniu terminu zakończenia sprawy. Jednak dopiero w dniu [...] lutego 2014 r. załatwił przedmiotową sprawę i wydał decyzję odmawiającą stwierdzenia nieważności orzeczenia z dnia [...] grudnia 1950 r. o wywłaszczeniu nieruchomości.