Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łukaszewska- Macioch Sędziowie Sędzia del. WSA Arkadiusz Despot- Mładanowicz Sędzia NSA Małgorzata Stahl (spr.) Protokolant Magdalena Błaszczyk po rozpoznaniu w dniu 14 października 2009r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 grudnia 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 409/08 w sprawie ze skargi T. B. na Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w przedmiocie wymierzenie grzywny za niewykonanie wyroku sądu w sprawie sygnatura akt IV SA 3336/03 z dnia 19 stycznia 2005 roku oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 9 grudnia 2008 r., sygn. akt IV SA/Wa 409/08 w sprawie ze skargi T. B. o wymierzenie grzywny Ministrowi Rolnictwa i Rozwoju Wsi za niewykonanie wyroku sądu w sprawie sygn. akt IV SA 3336/03 z dnia 19 stycznia 2005 r., w punkcie 1) oddalił skargę, w punkcie 2) przyznał ze środków budżetowych WSA w Warszawie na rzecz adwokata M. K. kwotę 240 zł oraz kwotę 52,80 zł stanowiącą 22 % podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że T. B. pismem z dnia 11 lutego 2008r. wniósł skargę o wymierzenie grzywny Ministrowi Rolnictwa i Rozwoju Wsi na podstawie art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej "p.p.s.a."), wobec bezczynności organu w sprawie rozpoznania jego wniosku w przedmiocie wznowienia postępowania administracyjnego, po wyroku Sądu z dnia 19 stycznia 2005r. sygn. akt IV SA 3336/03, orzekającym o uchyleniu decyzji Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] lipca 2003r. Nr [...] i poprzedzającej ją decyzji Wojewody Łódzkiego z [...] sierpnia 2001 r. w przedmiocie przejęcia gospodarstwa rolnego. Skarżący zarzucił organowi naruszenie art. 35 kpa oraz art. 36 kpa, poprzez prowadzenie postępowania administracyjnego w sposób przewlekły i biurokratyczny oraz popadnięcie w zwłokę w trakcie prowadzenia powyższych postępowań, jak również nie powiadomienie skarżącego o przyczynach zwłoki.
W skardze wskazano, że po otrzymaniu wyroku Sądu z dnia 19 stycznia 2005 r., sygn. akt IV SA 3336/03 Wojewoda Łódzki w dniu [...] marca 2006 r. wydał decyzję odmawiającą uchylenia kwestionowanych przez skarżącego w postępowaniu wznowieniowym orzeczeń. Od decyzji tej skarżący [...] marca 2006 r. wniósł odwołanie do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, zaś [...] kwietnia 2006 r. przysłał dokumenty w sprawie wraz z wyjaśnieniami. Dnia [...] grudnia 2006 r. skarżący wniósł zażalenie do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w zakresie nierozpatrzenia jego odwołania.
W dniu [...] czerwca 2007 r. T. B. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność organu po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. akt IV SA 3336/03 wraz z wnioskiem o ukaranie organu grzywną. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przekazał 3 sierpnia 2007r. powyższą skargę do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, który w dniu [...] września 2007 r. po rozpoznaniu odwołania skarżącego wydał decyzję nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia [...] marca 2006 r. Następnie w dniu [...] września 2007 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi przekazał skargę T. B. z dnia [...] czerwca 2007 r. wraz z wnioskiem o ukaranie organu grzywną oraz wyjaśnienia w przedmiotowej sprawie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wnosząc o oddalenie skargi, z uwagi na to, że wydał rozstrzygnięcie w sprawie, a więc nie pozostaje w bezczynności.
W ocenie skarżącego organ ponad 1,5 roku pozostawał w bezczynności, co stanowi naruszenie terminów określonych w Kodeksie postępowania administracyjnego. Ponadto, poczynione przez organ wyjaśnienia w sprawie - w jego ocenie - nie są wystarczające. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi oceniając dowody z 1978 r. stwierdził, że oświadczenia mieszkańców wsi R. złożone przez skarżącego nie mogą stanowić podstawy do zmiany decyzji, ponieważ stoją w zupełnej sprzeczności z oświadczeniami innych mieszkańców z 1975 - 1977r. Tymczasem skarżący podnosi, iż organ jest zobowiązany dopuścić jako dowód wszystko, co mogło przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.