Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Stahl (spr.) Sędziowie NSA Anna Lech Joanna Runge-Lissowska Protokolant Ewa Dubiel po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Heleny P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 września 2005 r. sygn. akt I SA/Wa 1284/04 w sprawie ze skargi Heleny P. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia 22 czerwca 2004 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 7 września 2005 r. /I SA/Wa 1284/04/ Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Heleny P. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia 22 czerwca 2004 r., (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej.
Przedstawiając stan faktyczny i prawny sprawy Sąd wyjaśnił, że zaskarżoną decyzją Minister Infrastruktury utrzymał w mocy decyzję własną z dnia 10 lutego 2004 r. (...), odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody P. z dnia 30 kwietnia 2003 r. (...) utrzymującej w mocy decyzję Starosty W. z dnia 28 lutego 2003 r. (...) orzekającą o odmowie potwierdzenia wartości części nieruchomości, w kwocie 100.000 zł., pozostawionej przez Jana D. w miejscowości Kolonia A. /obecnie Litwa/, gmina D., powiat O., woj. W., w związku z wojną rozpoczętą w 1939 r.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Minister wskazał, że nie jest dopuszczalne wydanie na rzecz jednego ze spadkobierców decyzji określającej ułamkową cześć wartości nieruchomości odpowiadającą udziałowi w nabytym spadku, a zatem decyzja Wojewody P. z dnia 30 kwietnia 2003 r., utrzymująca w mocy decyzje organu I instancji odmawiającą potwierdzenia wartości udziału w nieruchomości jest zgodna z przepisami prawa. W odpowiedzi na zarzuty podniesione we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Minister stwierdził, że skoro zaliczenie wartości ułamkowej części nieruchomości jest niedopuszczalne, kwestia związania decyzją Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Z. z dnia 9 października 1968 r., dotyczącą sprzedaży na rzecz Jana D. domu mieszkalnego jednorodzinnego wraz z ustanowieniem prawa wieczystego użytkowania gruntów za zaliczeniem mienia pozostawionego poza granicami państwa polskiego, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Z zasady określonej w art. 110 Kpa nie wynika by stanowisko wyrażone przez organ w jednej konkretnej sprawie wiązało organy administracji także w innych sprawach.
Helena P. zaskarżyła tę decyzję do sądu administracyjnego, zarzucając w niej naruszenie art. 212 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami w zw. z par. 4 i par. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 stycznia 1998 r. w sprawie sposobu zaliczania wartości nieruchomości lub opłat za użytkowanie wieczyste oraz sposobu ustalania wartości tych nieruchomości, poprzez uznanie, że wnioskodawczyni nie przedłożyła wszystkich wymaganych dokumentów i nie wykazała, że J. D. pozostawił poza obecnymi granicami państwa polskiego nieruchomość; art. 212 ust. 5 pow. ustawy poprzez uznanie, że nie może ona ubiegać się o wydanie decyzji określającej wartość pozostawionej poza granicami nieruchomości, ze względu na to że jest spadkobierczynią jedynie w 1/4 części po Janie D., art. 107 par. 3 Kpa przez nieodniesienie się przez Wojewodę P. w uzasadnieniu decyzji do wszystkich postawionych w odwołaniu od decyzji Starosty zarzutów; art. 16 Kpa w zw. z art. 110 Kpa poprzez uznanie, że powoływana decyzja z 1968 r. nie jest wiążąca podczas gdy jest ona ostateczna.
W odpowiedzi na skargę wnoszono o jej oddalenie.