Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rajewska sędzia NSA Ewa Dzbeńska sędzia del. WSA Dariusz Chaciński (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Joanna Ukalska po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 3 listopada 2014 r. sygn. akt IV SA/Gl 542/14 w sprawie ze skargi T. C. na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie określenia szczegółowych warunków umorzenia, odroczenia terminu płatności, rozłożenia na raty lub odstąpienia od ustalenia opłaty za pobyt dziecka w pieczy zastępczej oddala skargę kasacyjną
Zaskarżonym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 3 listopada 2014 r., sygn. akt IV SA/Gl 542/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę T. C. na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...] marca 2012 r., nr [...], w przedmiocie określenia szczegółowych warunków umorzenia w całości lub w części łącznie z odsetkami odroczenia terminu płatności, rozłożenia na raty lub odstępowania od ustalenia opłaty za pobyt dziecka w pieczy zastępczej.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przedstawił następujący stan sprawy.
Rada Miasta [...] podjęła uchwałę z dnia [...] marca 2012 r., nr [...], w sprawie określenia szczegółowych warunków umorzenia w całości lub w części łącznie z odsetkami odroczenia terminu płatności, rozłożenia na raty lub odstępowania od ustalenia opłaty za pobyt dziecka w pieczy zastępczej.
T. C. pismem z dnia 2 października 2012 r. wezwał Radę Miasta [...] do usunięcia naruszenia prawa. W wezwaniu zakwestionował § 2 ust. 2 i ust. 3 pkt a) i b), § 3 ust. 1, § 4 ust. 1 do 5, które w sposób nierówny traktują rodziców w zakresie uprawnień do ulgi, o jakiej mowa w art. 193 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, dyskryminując w tym zakresie rodziców niebędących rodzicami biologicznymi. Ponadto wskazał na sprzeczność § 2 z § 5 ust. 1 pkt 1 i 2 tej uchwały, oraz niezgodność § 5 ust. 1 pkt 1 i 2 z art. 194 ust. 3 ustawy. Podkreślił, że § 2 ust. 2 i 3 uchwały wydany został z przekroczeniem upoważnienia ustawowego zawartego w art. 194 ust. 2 powoływanej ustawy, a nadto, że § 4 ust. 2 narusza zasadę sformułowaną w art. 365 Kodeksu postępowania cywilnego.
W odpowiedzi na wezwanie T. C. został poinformowany, że Rada Miasta [...] podjęła uchwałę z dnia [...] października 2012 r., nr [...], w sprawie zmiany uchwały z dnia [...] marca 2012 r., nr [...], w której uwzględniono wszystkie zgłoszone w wezwaniu zastrzeżenia. Wskazane pismo zostało doręczone w dniu 5 listopada 2012 r.
W dniu 30 października 2012 r. T. C. ponownie wezwał Radę Miasta [...] do usunięcia naruszenia prawa. Jego zdaniem uchwały z dnia [...] marca 2012 r. oraz z dnia [...] października 2012 r. są aktami prawa miejscowego, a stosownie do art. 5 ust. 5 ustawy z 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie na rady gmin został nałożony obowiązek określenia sposobu konsultacji projektów aktów prawa miejscowego z organizacjami pozarządowymi. W wykonaniu powyższego Rada Miasta uchwaliła w dniu [...] maja 2010 r. uchwałę w sprawie szczegółowego sposobu konsultowania z organizacjami pozarządowymi i podmiotami wymienionymi w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 roku o działalności pożytku publicznego i wolontariacie. Pomimo obowiązywania powyższej uchwały obowiązek prowadzenia konsultacji nie jest realizowany, a Rada Miasta podejmuje uchwały w sprawach podlegających konsultacji, których projekty konsultowane nie były. Zaniechanie prowadzenia konsultacji skutkuje tym, że przyjmowane uchwały są nieważne z uwagi na wadliwość ich podjęcia.
Pismem z dnia 3 grudnia 2012 r. T. C., reprezentowany przez pełnomocnika, wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na wskazaną na wstępie uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...] marca 2012 r. Zarzucił jej wydanie z naruszeniem prawa, wskazując że: