Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędziowie NSA Barbara Adamiak Tomasz Zbrojewski Protokolant Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 grudnia 2005 r. sygn. akt I SA/Wa 1658/04 w sprawie ze skargi D.N. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 9 listopada 2005 r., sygn. akt I SA/Wa 1658/04 uchylił decyzję Ministra Infrastruktury z [...], nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Wojewody [...] z [...] nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości.
W uzasadnieniu stwierdził, że zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. nr 80, poz. 721 ze zm.), który to przepis był materialnoprawną podstawą dla wydania decyzji zarówno przez Ministra Infrastruktury, jak i Wojewodę [...], po wszczęciu postępowania wywłaszczeniowego wojewoda, na wniosek Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad, udziela w uzasadnionych przypadkach w drodze decyzji, zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości przeznaczonych na pasy drogowe. Zamieszczone w omawianym przepisie słowa "w uzasadnionych przypadkach" jako zwrot należący do kategorii pojęć nieostrych (niedookreślonych) powodują, iż organ administracji rozstrzygając sprawę działa w granicach tzw. luzu decyzyjnego. Jednak dozwolona przez ustawodawcę swoboda nie oznacza dowolności. W tym przypadku organ ma obowiązek szczególnie wnikliwie prowadzić postępowanie administracyjne tak, aby decyzja o zezwoleniu organu na niezwłoczne zajęcie nieruchomości była dostatecznie uzasadniona, aby uzasadnienie to znalazło potwierdzenie w materiale dowodowym, zgromadzonym według reguł ustalonych przez kodeks postępowania administracyjnego.
Z treści decyzji Ministra Infrastruktury i decyzji Wojewody [...] wynika, że uzasadnieniem dla zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości położonej w gminie [...], obręb [...], stanowiącej niezabudowane działki nr 1289/1 o powierzchni 0,0436 ha i nr 1319/1 o powierzchni 0,0259 ha była potrzeba realizacji na gruncie inwestycji jaką jest budowa dwujezdniowej drogi obwodowej w ciągu drogi krajowej nr 8 i zamiar wykorzystania na ten cel środków z Krajowego Funduszu Drogowego. Zwłoka w zajęciu nieruchomości mogłaby spowodować zarówno niezrealizowanie zaplanowanej inwestycji drogowej, jak i cofnięcie środków z Krajowego Funduszu Drogowego. Stwierdzono jednak, że materiał dowodowy znajdujący się w nadesłanych do sądu w aktach administracyjnych nie pozwala na zweryfikowanie zasadności podanych w decyzjach powodów udzielenia zezwolenia, zaś zgodnie z art. 133 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd wydaje wyrok na podstawie akt sprawy przekazanych przez organ wraz z odpowiedzią na skargę. Jak wynika z treści wniosku Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 5 listopada 2003 r. (k. 6) miał on być poparty siedmioma załącznikami. Tymczasem w aktach sprawy znajduje się jedynie załącznik wymieniony pod numerem 1 i jest to niepoświadczona za zgodność kserokopia decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z dnia 28 listopada 2001 r., decyzja ta nie jest opatrzona klauzulą ostateczności, brak jest m. in. odpisu z księgi wieczystej prowadzonej dla przedmiotowej nieruchomości.