Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge- Lissowska Sędziowie NSA Joanna Banasiewicz del. NSA Jerzy Solarski(spr.) Protokolant asystent Piotr Baryga po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej "[...]" Spółki Jawnej z siedzibą w Białymstoku - J.J., S.G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 stycznia 2011 r. sygn. akt VII SA/Wa 1916/10 w sprawie ze skargi "[...]" Spółki Jawnej z siedzibą w Białymstoku - J.J., S.G. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2. zasądza od Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej na rzecz "[...]" Spółki Jawnej kwotę 337 zł (trzysta trzydzieści siedem) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Wyrokiem z dnia 11 stycznia 2011 r., sygn. akt VII SA/Wa 1916/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: WSA), po rozpoznaniu sprawy ze skargi Spółki Jawnej [...] J.J., S.G. (dalej: Spółka) na decyzję Ministra Infrastruktury (dalej: Ministra) z [...] lipca 2010 r., znak [...] o umorzeniu postępowania prowadzonego w przedmiocie stwierdzenia nieważności świadectw dopuszczenia do przewozu materiałów niebezpiecznych - skargę oddalił.
W uzasadnieniu przedstawiono następującą argumentację faktyczną i prawną: w dniu 21 kwietnia 2001 r. Spółka nabyła pojazd marki [...] nr rej. [...], nr VIN [...], zabudowany cysterną [...] typu [...], nr seryjny [...]. Transportowy Dozór Techniczny dopuszczając ten pojazd do przewozu niektórych towarów niebezpiecznych, wystawił świadectwo nr [...] z [...] października 2001 r., nr [...] z [...] sierpnia 2002 r. oraz nr [...] z [...] września 2003 r. W dniu 26 lutego 2003 r., przeprowadzono komisyjne badania cystern drogowych i w cysternie stwierdzono m.in. brak pasa osłaniającego boki zbiornika wymaganego przepisami ADR. Na tej podstawie pismem z dnia [...] lipca 2004 r., sygn. [...] Transportowy Dozór Techniczny Oddział Terenowy w Warszawie odmówił Spółce wydania zezwolenia na eksploatację przedmiotowej cysterny, gdyż nie spełnia ona wymagań Umowy ADR dotyczących zabezpieczeń przeciwko uderzeniom bocznym i przewróceniu. Stanowisko to zostało podtrzymane przez Dyrektora Oddziału Transportowego Dozoru Technicznego w Warszawie w piśmie z [...] września 2004 r., sygn. [...].
Spółka pismem z 17 kwietnia 2007 r., wezwała Transportowy Dozór Techniczny Oddział Terenowy w Warszawie do zapłaty kwoty 372.046,80 zł "tytułem odszkodowania za szkodę spowodowaną niezasadnym dopuszczeniem do przewozu towarów niebezpiecznych" przedmiotowego pojazdu. Transportowy Dozór Techniczny Oddział Terenowy w Warszawie stwierdził, że wstrzymując eksploatację omawianego urządzenia, kierował się potrzebą zapewnienia bezpiecznego funkcjonowania urządzeń technicznych, ponieważ mogą stworzyć zagrożenie dla zdrowia, życia ludzkiego, mienia lub środowiska.
Następnie Spółka wystąpiła przeciwko Transportowemu Dozorowi Technicznemu do Sądu Okręgowego w Białymstoku z pozwem o zapłatę odszkodowania; wyrokiem z dnia [...] marca 2008 r., sygn. [...], powództwo zostało oddalone. Również apelację skarżącej Spółki oddalił Sąd Apelacyjny w Białymstoku /wyrok z dnia [...] maja 2008 r., sygn. [...]/ podając, że sądy powszechne nie sprawują kontroli decyzji administracyjnych.
Pismem z dnia 3 kwietnia 2009 r., Spółka wystąpiła do Ministra o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnych w postaci trzech świadectw dopuszczenia pojazdu marki [...] nr rej. [...], nr V1N [...], do przewozu materiałów niebezpiecznych z 2001, 2002 i 2003 roku, wydanych z rażącym naruszeniem prawa.
Decyzją z [...] lutego 2010 r., nr [...], Minister umorzył postępowanie o stwierdzenie nieważności decyzji, z uwagi na jego bezprzedmiotowość. Organ stwierdził, że zgodnie z przepisem § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie świadectwa dopuszczenia pojazdów do przewozu niektórych towarów niebezpiecznych (Dz. U. nr 237, poz. 2011, ze zm.), świadectwo dopuszczenia pojazdu do przewozu niektórych towarów niebezpiecznych, tzw. świadectwo ADR, wydawane jest przez Dyrektora Transportowego Dozoru Technicznego na wniosek posiadacza pojazdu na okres nie dłuższy niż 1 rok. Oznacza to, że w chwili obecnej świadectwa ADR wydane dla Spółki w latach 2001 r., 2002 r. i 2003 r. nie funkcjonują w obrocie prawnym. Żądanie strony dotyczy więc stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej, która już została wyeliminowana z obrotu prawnego. Wobec tego zachodzi przedmiotowa niedopuszczalność postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji. Postępowanie dotyczące stwierdzenia nieważności świadectw, jako bezprzedmiotowe powinno zostać umorzone, na podstawie przepisu art. 105 § 1 k.p.a. Także postępowanie co do wniosku strony o zobowiązanie Transportowego Dozoru Technicznego do przedłożenia oryginałów 3 w/w świadectw dopuszczenia pojazdu do przewozu niektórych towarów niebezpiecznych również należy uznać za bezprzedmiotowe, gdyż wniosek nie dotyczy indywidualnej sprawy rozstrzyganej przez organ administracji publicznej w drodze decyzji, o której mowa w przepisie art. 1 pkt 1 k.p.a.