Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maciej Dybowski Sędziowie: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.) Sędzia del. WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 11 października 2018 r. sygn. akt II SA/Ke 550/18 w sprawie ze skargi E. S. na uchwałę Rady Miasta K. z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie zmiany uchwały w sprawie zasad sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 11 października 2018 r., sygn. akt II SA/Ke 550/18 oddalił skargę E. S. na uchwałę Rady Miasta K. z dnia [...] czerwca 2017 r., Nr [...] w przedmiocie zmiany uchwały w sprawie zasad sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy.
W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przyjął następujące okoliczności faktyczne i prawne.
Uchwałą z dnia [...] czerwca 2017 r., Nr [...] zmieniającą uchwałę Rady Miasta K. w sprawie zasad sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących własność Miasta K. z dnia [...] czerwca 2011 r. Nr [...] (zmienioną uchwałą z dnia [...] listopada 2015 r., Nr [...] Rada Miasta K. w § 1 pkt 1 do § 4 dodała ustęp 6 w brzmieniu: "Bonifikaty od ceny lokalu mieszkalnego udziela się jeżeli najemca zamieszkuje ten lokal nieprzerwanie na podstawie umowy najmu przez okres co najmniej dziesięciu lat przed dniem złożenia wniosku o jego nabycie", oraz w § 1 pkt 2 zmieniła dotychczasowe brzmienie § 4a, normującego wysokość bonifikaty określonej w: § 4 ust. 1 pkt 1 i pkt 2, § 4 ust. 2, 3, 4.
W złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skardze E. S. wniosła o stwierdzenie nieważności uchwały Rady Miasta K. z dnia [...] czerwca 2017 r., Nr [...], w części dotyczącej § 4 ust. 6 i § 4a. W uzasadnieniu skarżąca podała, że wraz z mężem w dniu 19.06.1995 r. zawarła umowę najmu lokalu z Rejonowym Przedsiębiorstwem Gospodarki Mieszkaniowej w K. Zgodnie z § 12 ust. 1 umowy, została ona zawarta na czas nieoznaczony. Na tej podstawie skarżąca zamieszkiwała w tym lokalu nieprzerwanie do dnia 31.09.2012 r. Pismem z dnia 17.09.2012 r. Miejski Zarząd Budynków w K. wypowiedział skarżącej i jej mężowi stosunek najmu lokalu mieszkalnego z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia, z uwagi na zaległości czynszowe. Rozwiązanie stosunku najmu miało nastąpić po upływie okresu wypowiedzenia, z dniem 31.10.2012 r. Pomimo tych okoliczności, skarżąca nadal zamieszkiwała w tym lokalu. W dniu 24.09.2014 r. zawarła z Gminą K. - Miejskim Zarządem Budynków w K. porozumienie w przedmiocie umorzenia zaległości, w wyniku którego MZB umorzył zaległości (pismo z dnia 27.09.2014 r.). W dniu 24.10.2016 r. Gmina K. - Miejski Zarząd Budynków w K. zawarła ze skarżącą kolejną umowę najmu przedmiotowego lokalu na czas nieoznaczony. Do dnia złożenia wniosku o wykup, skarżąca ww. lokal zamieszkuje. Skarżąca stoi na stanowisku, że sporna uchwała uzależnia możliwość uzyskania bonifikaty od okresu najmu, a nie od okresu trwania ostatnio zawartej umowy, do jakiego to wniosku doszedł Urząd Miasta K. w związku z interpretacją § 4 ust. 6 uchwały. Ponadto konstrukcja ust. 6 § 4 przez swoją nieprecyzyjność i niejasność godzi w cel, jaki mają za zadanie spełniać przepisy art. 68 ust. 1 i 1b ustawy o gospodarce nieruchomościami dotyczące zasad sprzedaży lokali oraz warunków przyznania bonifikat. Podkreśliła, że w mieszkaniu, o które złożyła wniosek o wykup zamieszkuje 17 lat, a organ odmawia jej prawa do jakiejkolwiek bonifikaty, co wskazuje na absurdalność i rażącą niesprawiedliwość takiego rozwiązania.