Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska (spr.), Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska, Sędzia del. WSA Iwona Kosińska, Protokolant starszy asystent sędziego Piotr Baryga, po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 października 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 145/14 w sprawie ze skargi E.S. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie strona 1/3

Wyrokiem z 2 października 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 145/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę E. S. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z [...] listopada 2013 r. nr [...], którą utrzymana została w mocy decyzja Wojewody Podkarpackiego z [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustaleniu odszkodowania za nieruchomość.

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach sprawy:

Wojewoda Podkarpacki decyzją z [...] maja 2013 r. ustalił na rzecz E. S. odszkodowanie w wysokości 748 zł za nieruchomość oznaczoną jako działka nr [...] o pow. 0,0008 ha, , położoną w Z., która z mocy prawa przeszła na własność Województwa Podkarpackiego, na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 687 ze zm.).

Utrzymując w mocy decyzję Wojewody, decyzją z [...] listopada 2013 r., Minister wskazał, że sporządzony 18 marca 2013 r. przez rzeczoznawcę majątkowego P. T., operat szacunkowy, po szczegółowej analizie, mógł stanowić podstawę ustalenia odszkodowania. Odnosząc się do zarzutów odwołania, Minister wyjaśnił, że kwestia podziału nieruchomości oraz przebieg linii rozgraniczających - co podważa E. S. - nie może stanowić przedmiotu postępowania odszkodowawczego, ale kwestia ta mogła być rozpatrywana w postępowaniu zakończonym decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Jeśli idzie o wysokość odszkodowania - E. S. zarzuciła, że jest ono zbyt niskie - Minister podkreślił, że mogło ono obejmować tylko to co zostanie przejęte, a nie inne szkody, mogące powstać w związku z przebiegiem drogi.

W skardze E. S. podniosła, że organy nie uwzględniły odległości jej budynku od drogi, że woda z ulicy ochlapuje jej dom, że zarządca drogi powinien wykonać wodoodporną osłonę budynku, odwodnienie i ekran.

W piśmie procesowym z 23 września 2014 r., ustanowiony z urzędu pełnomocnik E. S., uzupełnił skargę, zarzucając naruszenie art. 159 ustawy o gospodarce nieruchomościami w zw. z § 36 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia wydanego w sprawie wyceny nieruchomości oraz art. 77 § 1, art. 80 i art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. przez utrzymanie w mocy decyzji, ustalającej odszkodowanie na podstawie wadliwie sporządzonego operatu.

Oddalając skargę, Wojewódzki Sąd stwierdził, że podziela opinie organów co do tego, że operat szacunkowy został sporządzony zgodne z przepisami i wyjaśnił: wartość nieruchomości została ustalona przez przyjęcie przeznaczenia nieruchomości wśród gruntów przyległych, tj. pod zabudowę mieszkaniową, gdyż wartość gruntów o takim przeznaczeniu jest wyższa od gruntów drogowych. Przy wycenie gruntu zastosowane zostało podejście porównawcze, metoda korygowania ceny średniej, zaś wycena płotu metodę odtworzeniową. Organy dokonały oceny operatu pod względem formalnym, nie wkraczając w merytoryczną zasadność, gdyż takie mają uprawnienia. Niezasadne są zarzuty skargi dotyczące tak naruszenia przepisów prawa materialnego, jak i procesowego, w tym, że inwestycja jest uciążliwa, bowiem nie ta kwestia była przedmiotem postępowania.

Strona 1/3