Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jan Paweł Tarno sędzia NSA Roman Ciąglewicz (spr.) sędzia del. WSA Iwona Kosińska Protokolant asystent sędziego Katarzyna Kudrzycka po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Infrastruktury i Budownictwa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 grudnia 2015 r. sygn. akt I SAB/Wa 586/15 w sprawie ze skargi Z. Cz. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 2 grudnia 2015 r., sygn. akt I SAB/Wa 586/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi Z. Cz. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy stwierdził, że bezczynność organu w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] grudnia 2014 r., nr [...], miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; umorzył postępowanie sądowe w pozostałym zakresie oraz zasądził od organu na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania.
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Decyzją z dnia [...] grudnia 2014 r., nr [...], Minister Infrastruktury i Rozwoju odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej nr [...] z dnia [...] marca 1968 r., utrzymującej w mocy orzeczenie administracyjne Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawie z dnia [...] grudnia 1967 r., nr [...], odmawiające ustanowienia użytkowania wieczystego części nieruchomości położonej w Warszawie przy ul. Cz. [...], pochodzącej z tabeli likwidacyjnej nr [...] byłej wsi Cz. o pow. 1714 m2 , wchodzącej obecnie w skład działek ewidencyjnych nr A/1 i A/2 z obrębu [...].
W dniu 19 grudnia 2014 r. do Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju wpłynął wniosek E. M. o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 3 grudnia 2014 r.
Pismem z dnia 13 lutego 2015 r. organ zawiadomił strony o terminie rozstrzygnięcia sprawy do dnia 31 maja 2015 r.
W dniu 16 czerwca 2015 r. E. M. wystąpiła do Ministra Infrastruktury i Rozwoju z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa.
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2015 r., nr [...], Minister Infrastruktury i Rozwoju, utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...] grudnia 2014 r.
Pismem z dnia 12 sierpnia 2015 r., radca prawny K. K. poinformowała organ, że jej mocodawczyni E. M. zmarła w dniu 13 lipca 2015 r. Jednocześnie pełnomocnik wskazała, że następcą prawnym E. M. jest jej brat Z. Cz., na dowód czego przedstawiła notarialnie zarejestrowany akt poświadczenia dziedziczenia.
W tym samym dniu Z. Cz. reprezentowany przez radcę prawnego K. K. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność organu w sprawie ponownego rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...] marca 1968 r., nr [...], utrzymującej w mocy orzeczenie administracyjne Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawie z dnia [...] grudnia 1967 r. W uzasadnieniu skargi wskazał, że organ prowadzi postępowanie od grudnia 2014 r., przez co rażąco naruszył termin określony w art. 35 K.p.a. oraz zasadę szybkości postępowania, o której mowa w art. 12 K.p.a. Zdaniem skarżącego zwłoka organu nie znajduje żadnego uzasadnienia. Wszelkie telefoniczne monity, próby ustalenia etapu, na którym znajduje się postępowanie oraz kiedy nastąpi wydanie decyzji skutkowało odpowiedzią o konieczności zgromadzenia dodatkowej dokumentacji, jednakże informacja ta nie znajdowała odzwierciedlenia w czynnościach podejmowanych przez organ.