Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska, Sędziowie NSA Joanna Runge-Lissowska (spr.), Małgorzata Stahl, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 5 października 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wiesława W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 sierpnia 2004 r. sygn. akt I SA 1248/02 w sprawie ze skargi Wiesława W. na uchwałę Rady Gminy w O. z dnia 18 października 1997 r. (...) w przedmiocie wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie; 2. zasądza na rzecz adwokata Piotra R. od Skarbu Państwa kwotę 180 zł /sto osiemdziesiąt/ z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Wyrokiem z dnia 10.08.2004 r. I SA 1248/02, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Wiesława W. na uchwałę Rady Gminy w O. z dnia 18.10.1997 r. (...) w przedmiocie wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne. W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd stwierdził: W 1997 r. Wiesław W. złożył wniosek do Rady Gminy O. o podział działki nr 2089 o pow. 1,35 ha, stanowiącej jego własność stwierdzając, iż pokryje koszty podziału, a wobec tego Rada Gminy podjęła ww. uchwałę, obejmującą postępowaniem scaleniowym i podziałowym działkę nr 2089 i nr 3084 o pow. 0,08 ha, stanowiącą własność Gminy O. Podstawę prawną uchwały stanowił art. 14 ust. 1 i 4 pkt 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./, który stanowił, że rady gmin mogą ustalać granice gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne, a wszczęcie tego postępowania następowało na wniosek właścicieli posiadających więcej niż 50% powierzchni gruntów przeznaczonych na ten cel w planie zagospodarowania. Z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy wynika, że wszystkie przesłanki zostały spełnione. Istniała uchwała z dnia 30.12.1986 r. w sprawie zatwierdzenia miejscowego planu szczegółowego zagospodarowania przestrzennego terenu budownictwa jednorodzinnego, uchwała z dnia 29.06.1987 r. w sprawie podziału na normatywne działki budowlane, w latach 1987-1988 dokonywany był wykup gruntów od właścicieli pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne, Wiesław W. nie zgodził się na wykup jego działki nr 2089 i podział jej na 17 działek budowlanych uległ zawieszeniu. W wyniku wydzielenia na wykupionych gruntach działek i dróg, powstał pas gruntu pomiędzy nimi, a działką Wiesława W. o pow. 775 m2 oznaczony jako działka nr 2088/4, skomunalizowany. W związku z wnioskiem Wiesława W. z 1997 r. Zarząd Gminy wyjaśnił, że podział może się odbyć tylko w trybie art. 14 cyt. ustawy. Postępowanie podziałowe wszczęte zaskarżoną uchwałą obejmowało działkę Wiesława W., jako wnoszącego o podział, która stanowiła 95% całości gruntów przeznaczonych pod budownictwo i działkę Gminy O. nr 2088/4 o pow. 775 m2, stanowiącą 5% tych gruntów. Sąd podkreślił, że Wiesław W. błędnie uważa, iż wydzielenie planistyczne terenu w 1986 r. i sporządzenie mapy z projektowaną wielkością przyszłych działek było podziałem jego nieruchomości, gdyż wszelkie dokumenty znajdujące się w aktach sprawy temu przeczą.
Skargę kasacyjną od tego wyroku wniósł Wiesław W., reprezentowany przez adwokata z urzędu, domagając się zmiany zaskarżonego wyroku w całości poprzez uwzględnienie skargi i zarzucając naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy, a w szczególności art. 133 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, polegające na wydaniu wyroku nie w oparciu o całość akt lecz jedynie o ich wybrane fragmenty, art. 141 par. 4 tej ustawy, polegające na niewyjaśnieniu stanowiska jak idzie o pominięcie fragmentów materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie w uzasadnieniu wyroku. W uzasadnieniu skargi podniesiono, iż z akt sprawy nie wynika, aby w 1997 r. Wiesław W. godził się na dokonanie scalenia gruntów, a wręcz przeciwnie, że scaleniu i podziałowi cały czas się sprzeciwiał, szczególnie świadczy o tym kopia pisma z dnia 17.07.1998 r. o przesłaniu operatu szacunkowego, na którym znajduje się odręczna adnotacja skarżącego, z której jasno brak zgody na scalenie wynika. Podkreślono też, iż Wiesław W. złożył dowody, z których wynika, iż podział jego działki na 17 działek nastąpił w 1987 r., a w szczególności uchwałę Rady Gminy O. z dnia 29.06.1987 r. Te dowody Wojewódzki Sąd Administracyjny pominął bez wskazania w uzasadnieniu wyroku przyczyn.