Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA: Izabella Kulig- Maciszewska (spr.) Sędziowie NSA Jerzy Solarski Irena Kamińska Protokolant Anna Krakowiecka po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 lutego 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 1799/06 w sprawie ze skargi S. M. na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania nadzorczego oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 2 lutego 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 1799/06 oddalił skargę S. M. na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...] Nr [...], w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania nadzorczego.
Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach sprawy:
Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] odmówił przyznania S. M. odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę na skutek wydania z naruszeniem prawa orzeczenia Prezydium Rady Narodowej m. st. Warszawy z dnia [...], nr [...], w części dotyczącej przyznania W. J. odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość. W pouczeniu o środkach zaskarżenia organ wskazał, że stronie służy prawo wniesienia przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Wojewodę M. powództwa do sądu powszechnego, w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji.
Wnioskiem z dnia 5 lipca 2005 r. S. M. wystąpiła do Ministra Infrastruktury o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...], w części dotyczącej pouczenia o środkach zaskarżenia. W uzasadnieniu strona podniosła, że to nie Skarb Państwa, lecz Gmina jest biernie legitymowana do występowania w postępowaniu cywilnym.
Minister Transportu i Budownictwa decyzją z dnia [...], nr [...] odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...]. W uzasadnieniu organ wskazał, iż na skutek wniesienia przez wnioskodawcę powództwa do sądu powszechnego sprawa o odszkodowanie stała się sprawą cywilną. Zdaniem organu właściwość drogi sądowej wyklucza dochodzenie roszczenia w administracyjnym toku instancji, co powoduje, niedopuszczalność prowadzenia postępowania o stwierdzenia nieważności kwestionowanej decyzji. Poza tym organ stwierdził, iż nie jest dopuszczalne stwierdzenie nieważności decyzji, w części dotyczącej pouczenia o środkach zaskarżenia ponieważ ten składnik decyzji nie jest częścią rozstrzygnięcia, które podlega kontroli w trybie art. 156 k.p.a.
Od powyższej decyzji S. M. złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Minister Budownictwa decyzją z dnia [...] utrzymał w mocy decyzję Ministra Transportu i Budownictwa z dnia [...]. W uzasadnieniu organ wskazał, że decyzja budząca niezadowolenie strony co do przyznanego odszkodowania lub odmawiająca przyznania odszkodowania uprawnia stronę do wniesienia powództwa do sądu powszechnego. Zatem do decyzji wydanej w trybie art. 160 k.p.a. nie mogą mieć zastosowania nadzwyczajne tryby weryfikacji decyzji. Wobec tego, iż sprawa z powództwa S. M. o przyznanie odszkodowania toczy się przed Sądem Okręgowym w Warszawie (sygn. akt IC [...]) Minister prawidłowo uznał, że w sprawie niedopuszczalne jest prowadzenie postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...]. Odnosząc się do podnoszonych w sprawie zarzutów organ stwierdził, że błędne pouczenie co środka zaskarżenia nie jest przesłanką do stwierdzenia nieważności decyzji na podstawie art. 156 § 1 k.p.a. Błędne pouczenie co do prawa wniesienia powództwa do sądu powszechnego nie może bowiem szkodzić stronie, która zastosowała się do tego pouczenia.