Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Jolanta Rajewska, Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska, Sędzia del. WSA Iwona Kosińska (spr.), Protokolant starszy asystent sędziego Joanna Ukalska, po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. C. i J. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 listopada 2011 r. sygn. akt IV SA/Wa 1080/11 w sprawie ze skargi R. C. i J. B. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia o przejęciu na własność Państwa przedsiębiorstwa uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 listopada 2011 r., sygn. akt IV SA/Wa 1080/11, po rozpatrzeniu skargi R. C. i J. B. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] maja 2011 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia, oddalił skargę.
W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny przedstawił następujący stan faktyczny sprawy:
M. P. i R. C. wnieśli o stwierdzenie nieważności orzeczenia Ministra Przemysłu Rolnego i Spożywczego z dnia [...] grudnia 1950 r. nr [...] o przejściu przedsiębiorstw na własność Państwa w części dotyczącej przedsiębiorstwa pod nazwą [...], położonego w L., stanowiącego byłą własność R. W. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z dnia [...] lutego 2005 r. odmówił stwierdzenia nieważności tego orzeczenia. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] października 2005 r. Następnie decyzje te stały się przedmiotem skargi M. P., R. C., Z. C., J. C., J. C., J. B., R. W. oraz P. W. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który po jej rozpatrzeniu wyrokiem z dnia 14 marca 2006 r., sygn. akt IV SA/Wa 2417/05 uchylił zaskarżoną decyzję z dnia [...] października 2005 r. oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] lutego 2005 r. W uzasadnieniu wydanego wyroku Sąd I instancji stwierdził brak ustalenia przez organ istotnej dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy kwestii dotyczącej daty wszczęcia postępowania zakończonego orzeczeniem Ministra Przemysłu Rolnego i Spożywczego nr [...] (przed czy po dniu 31 marca 1947 r.) oraz niezapewnienie czynnego udziału w postępowaniu wszystkim podmiotom, którym przysługują prawa rzeczowe do nieruchomości pochodzących ze znacjonalizowanego majątku przedsiębiorstwa.
Ponownie rozpatrując wniosek Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z dnia [...] maja 2007 r. ponownie odmówił stwierdzenia nieważności orzeczenia Ministra Przemysłu Rolnego i Spożywczego nr [...] , a następnie decyzją z dnia [...] września 2007 r. utrzymał w mocy to rozstrzygnięcie. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 5 lutego 2008 r., sygn. akt IV SA/Wa 2309/07 ponownie uchylił obie decyzje Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z uwagi na naruszenie art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W związku z powyższym sprawa po raz drugi została przekazana Ministrowi Rolnictwa i Rozwoju Wsi, który decyzją z dnia [...] października 2009 r. ponownie odmówił stwierdzenia nieważności zaskarżonego orzeczenia nacjonalizacyjnego uznając, że brak jest obecnie możliwości stwierdzenia, że kwestionowane postępowanie nacjonalizacyjne w sposób oczywisty zostało wszczęte po dniu 31 marca 1947 r. ani też że w sposób oczywisty nie wszczęto go przed tą datą. Decyzję tę Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi utrzymał w mocy decyzją z dnia [...] kwietnia 2010 r., jednakże Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 19 lipca 2010 r., sygn. akt IV SA/Wa 799/10 po raz kolejny uchylił obie te decyzje. W uzasadnieniu Sąd stanął na stanowisku, że Minister w dalszym ciągu nie zastosował się w sposób ścisły a zarazem rzetelny do wytycznych precyzyjnie wskazanych w wyroku z dnia 14 marca 2006 r., sygn. akt IV SA/Wa 2309/07, przez co naruszył art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ponieważ nie rozpatrzył w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego zebranego w sprawie.