Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Lech (spr.) Sędziowie NSA Joanna Runge - Lissowska del. NSA Jolanta Sikorska Protokolant starszy asystent sędziego Małgorzata Penda po rozpoznaniu w dniu 18 września 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Miasta P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 859/11 w sprawie ze skargi Miasta P. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji komunalizacyjnej oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 17 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 859/11, oddalił skargę Miasta Poznań na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji komunalizacyjnej.
Stan sprawy przedstawia się następująco: Wojewoda Poznański decyzją z dnia [...] stycznia 1993 r., na podstawie art. 18 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32 poz. 191 ze zm.) stwierdził nabycie przez Miasto Poznań z mocy prawa, nieodpłatnie, własności nieruchomości położonej w Poznaniu, oznaczonej w ewidencji gruntów w jednostce ewidencyjnej obręb Ł., ark. 30, jako działka nr 32/1 o powierzchni 0,0558ha.
Wnioskiem z dnia 7 grudnia 2006 r. Rektor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu wystąpił o stwierdzenie nieważności powołanej wyżej decyzji wskazując, że Uniwersytet Poznański nabył niniejszą nieruchomość od osoby fizycznej w 1921 r. i został wpisany jako właściciel w księdze wieczystej.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] czerwca 2008r. nr [...] stwierdził nieważność decyzji Wojewody Poznańskiego z dnia [...] stycznia 1993 r. uznając, że Skarb Państwa nie legitymował się prawem własności w stosunku do skomunalizowanej nieruchomości położonej w Poznaniu przy zbiegu ul. [...] (obecnie [...]).
Z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy wystąpił Prezydent Miasta Poznania podnosząc, iż w sprawie wystąpiły nieodwracalne skutki prawne, gdyż ustanowiono na skomunalizowanej nieruchomości użytkowanie wieczyste na rzecz osób trzecich.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [,...] czerwca 2009 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, podtrzymał stanowisko zawarte w tej decyzji i wskazał, że w sprawie doszło do rażącego naruszenia prawa przez Wojewodę Poznańskiego, który skomunalizował wymienioną nieruchomość w sytuacji, gdy nie była własnością Skarbu Państwa według stanu prawnego na dzień 27 maja 1990 r.
W wyniku złożonej przez Gminę Miasto Poznań skargi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 24 listopada 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 1192/09 uchylił decyzję z dnia [...] czerwca 2009 r., Nr [...] oraz decyzję z dnia [...] czerwca 2008 r., nr [...], wskazując, że organ nie ustalił bezspornie, czy Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu był właścicielem spornej nieruchomości, oraz czy decyzja komunalizacyjna wywołała nieodwracalne skutki prawne.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] listopada 2010 r., Nr [...] stwierdził nieważność decyzji Wojewody Poznańskiego z dnia [...] stycznia 1993 r., wskazując, że z nadesłanego przez Sąd Rejonowy w Poznaniu zaświadczenia z zamkniętej księgi wieczystej Poznań - Ł. t.[...] wynika, że od roku 1921 właścicielem parceli nr 917/60 (obecnie działek nr 31/1, 32/1, 32/2) był Uniwersytet Poznański - obecnie Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Natomiast Wojewoda Poznański uznał, że Skarb Państwa stał się właścicielem spornej nieruchomości na podstawie decyzji Wydziału Gospodarki Przestrzennej i Ochrony Środowiska Urzędu Miejskiego w Poznaniu z dnia [...] lipca 1976 r., Nr [...], wygaszającej prawo użytkowania przez Uniwersytet Poznański nieruchomości położonej w Poznaniu przy zbiegu ulic [...]. Decyzja ta została wydana na podstawie art. 2 ust. 1 oraz art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach (Dz. U. Nr 22, poz. 159). Pierwszy z powołanych przepisów stanowi, że "gospodarka terenami państwowymi należy do rad narodowych i ich prezydiów; gospodarka ta jest wykonywana przez właściwe do spraw gospodarki komunalnej i mieszkaniowej organy prezydium miejskiej rady narodowej (rady narodowej osiedla)", natomiast drugi wskazuje, iż "w przypadku takich zmian w planie zagospodarowania przestrzennego (wstępnie ustalonych założeń tego planu), które nie pozwalają na dalsze użytkowanie terenu (części terenu) przez daną jednostkę, albo, gdy teren lub jego cześć stał się dla tej jednostki zbędny, organ gospodarki komunalnej i mieszkaniowej prezydium powiatowej (miejskiej, dzielnicowej w przypadkach przewidzianych w art. 8 ust. 2) rady narodowej wydaje decyzję o wygaśnięciu służącego tej jednostce prawa użytkowania terenu lub jego części. Do czasu wydania decyzji jednostka użytkująca korzysta nadal z prawa użytkowania terenu".