Naczelny Sąd Administracyjny w składzie : Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska Sędziowie: Sędzia NSA Monika Nowicka Sędzia WSA del. Marian Wolanin (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Joanna Ukalska po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 listopada 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 1340/12 w sprawie ze skargi J. N. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] września 2010 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji potwierdzającej przejęcie mienia na rzecz Skarbu Państwa oddala skargę kasacyjną
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 8 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 1340/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. N. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] września 2010 r., Nr [...] w przedmiocie dotyczącym przejęcia nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa.
W uzasadnieniu wyroku wskazano, że powołaną decyzją z dnia [...] września 2010 r. Minister Finansów utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] lutego 2010 r., którą stwierdził przejście na rzecz Skarbu Państwa udziałów w wysokości 1/3 części nieruchomości położonej w L. przy ul. [...] , i 1/12 przy ul. [...] (dawniej [...] ), stanowiących dawniej własność I. N. (przed naturalizacją I. N.). W uzasadnieniu decyzji z dnia [...] września 2010 r. Minister stwierdził, że Komisja Stanów Zjednoczonych ds. Uregulowania Roszczeń Zagranicznych decyzją nr PO-7261, na podstawie wniosku zarejestrowanego przez tą Komisję, przyznała I. N. odszkodowanie za prawo własności wskazanych części nieruchomości. Okoliczność ta jest wystarczającą przesłanką do wydania decyzji o przejściu na rzecz Skarbu Państwa prawa własności tej nieruchomości, na podstawie art. 2 ustawy z dnia 9 kwietnia 1968 r. o dokonywaniu w księgach wieczystych wpisów na rzecz Skarbu Państwa w oparciu o międzynarodowe umowy o uregulowaniu roszczeń finansowych (Dz.U. Nr 12, poz. 65). Minister wskazał także, że w sprawie nie był konieczny dokument potwierdzający fakt zrzeczenia się własności nieruchomości. W myśl bowiem postanowień układu między rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki z dnia 16 lipca 1960 r. dotyczącego roszczeń obywateli Stanów Zjednoczonych był on wymagany tylko w przypadkach wątpliwych w postępowaniu przed Komisją, a w rozpatrywanym przypadku uprawnienia właściciela nie były kwestionowane. Podstawową kwestią jest otrzymanie odszkodowania. Wydanie decyzji w trybie art. 2 ustawy o dokonywaniu wpisów jest obligatoryjne, a decyzja ma charakter związany. Minister nie podzielił poglądu odwołującego się, że ustawa o dokonywaniu wpisów ma zastosowanie jedynie do nieruchomości przejętych przez Skarb Państwa bez stosownych podstaw prawnych. Organ zwrócił uwagę, że w niniejszej sprawie wnioskodawca prowadzi postępowanie mające na celu obalenie orzeczeń sądu powszechnego o przejęciu udziałów we własności nieruchomości na podstawie dekretu z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich (Dz.U. Nr 13, poz. 87, ze zm.). Uzyskanie orzeczenia o uchyleniu tych postanowień - w sytuacji umorzenia niniejszego postępowania - prowadziłoby więc do sytuacji, w której strona uzyska prawo do nieruchomości, za utratę której jej spadkodawca uzyskał odszkodowanie.
W skardze na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] września 2010 r., J. N. zarzucił, iż decyzja została wydana z naruszeniem prawa, tj. art. 1, art. 2 i art. 5 ust. 2 ustawy o dokonywaniu wpisów poprzez błędne ich zastosowanie w sytuacji, gdy co do przedmiotowych nieruchomości stwierdzono ich nabycie przez Skarb Państwa przez zasiedzenie na podstawie dekretu o majątkach opuszczonych i poniemieckich. Ponadto strona nigdy nie zrzekła się roszczeń do przejętego mienia (stosownych dokumentów nie zawiera zgromadzony materiał dowodowy).