Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska, Sędziowie NSA Jan Paweł Tarno (spr.), Zygmunt Zgierski, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej C. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 31 marca 2005 r. sygn. akt III SA/Łd 68/05 w sprawie ze skargi C. P. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Łodzi z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie przyznania świadczeń pieniężnych w związku ze zwolnieniem ze służby 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Łodzi z dnia [...] nr [...] i poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Aresztu Śledczego w [...] z dnia [...] nr [...]; 2. zasądza od Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Łodzi na rzecz C. P. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 31 marca 2005 r., sygn. akt III SA/Łd 68/05 oddalił skargę C. P. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Łodzi z [...], nr [...] w przedmiocie przyznania świadczeń pieniężnych w związku ze zwolnieniem ze służby.
W uzasadnieniu swego orzeczenia Sąd stwierdził, że ustawa z dnia 26 kwietnia 1996 roku o Służbie Więziennej (Dz. U. nr 207 z 2002 r., poz. 1761 ze zm.) w pełni reguluje stosunek służbowy funkcjonariuszy Służby Więziennej i odsyła do uregulowań kodeksu pracy jedynie w art. 77, w kwestii nie dotyczącej przedmiotu niniejszej sprawy. Czas wykonywania obowiązków służbowych funkcjonariuszy Służby Więziennej został uregulowany art. 32 ust. l ustawy o Służbie Więziennej oraz zarządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 września 1997 roku w sprawie zasad ustalania rozkładu czasu służby funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. Urz. Min. Spr. z 1997 r. nr 4, poz. 39) wydanym na podstawie art. 32 ust. 2 ustawy o Służbie Więziennej.
Zgodnie z treścią art. 32 ust l ustawy o Służbie Więziennej, czas służby funkcjonariusza jest określony wymiarem jego obowiązków, z uwzględnieniem prawa do wypoczynku. W myśl paragrafu 5 ust. 2 zarządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 września 1997 roku, po 12 godzinach służby następują 24 godziny wolne od służby, a jeżeli funkcjonariusz pełni służbę w porze nocnej - po 12 godzinach służby następuje 48 godzin wolnych. Przepisy regulujące czas służby funkcjonariuszy Służby Więziennej, nie przewidują zatem dodatku za pracę w godzinach nocnych. W ocenie Sądu nie jest także trafny zarzut skarżącego dotyczący wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych. Z akt administracyjnych wynika, że skarżący otrzymał ekwiwalent pieniężny za pracę w godzinach nadliczbowych. Nie ma zaś podstaw do żądania wynagrodzenia za czas bezpośredniego przygotowania do służby i jej zdania. W myśl § 7 ust. 4 pkt 3 powołanego wyżej zarządzenia Ministra Sprawiedliwości, funkcjonariuszowi nie udziela się czasu wolnego za czas niezbędny - nie dłuższy niż 30 minut - do bezpośredniego przygotowania do służby i jej zdania, a w szczególności przyjęcia i zdania dokumentacji z przebiegu służby, uzbrojenia i wyposażenia, a także przeprowadzenia odprawy zmiany. Czas ten nie jest uważany za czas służby - zatem nie można uzyskać wynagrodzenia za ten okres.
Nie jest także zasadny pogląd skarżącego, że zarządzenie Ministra Sprawiedliwości nie ma umocowania legislacyjnego i wykracza poza zakres delegacji określonej w art. 32 ust. 2 ustawy o Służbie Więziennej. Powołane zarządzenie zostało wydane zgodnie z delegacją art. 32 ust. 2 w brzmieniu obowiązującym do 8 listopada 2001 roku. Art. 32 ust. 2 został zmieniony przez art. 12 pkt 10 ustawy z dnia 6 lipca 2001 roku o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz innych ustaw /.../ (Dz. U. z 2001 r. nr 81 poz. 877 ). Zgodnie z art. 15 ustawy zmieniającej akty wydane na podstawie upoważnień ustawowych zmienianych niniejszą ustawą zachowują moc do czasu ich zastąpienia przez akty wydane na podstawie mniejszej ustawy. W dacie wydawania zaskarżonej decyzji obowiązywało zarządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 września 1997 roku w sprawie zasad ustalania rozkładu czasu służby funkcjonariuszy Służby Więziennej, gdyż nie zastąpiono go rozporządzeniem.