Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska (spr.) Sędzia NSA Anna Łukaszewska-Macioch Sędzia WSA del. Ewa Kwiecińska Protokolant Barbara Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 5 października 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. K., L. R., K. R., K. R., M. F. i W. R. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 lipca 2003 r. sygn. akt I SA 1864/01 w sprawie ze skargi J. K., L. R., K. R., K. R., M. F. i W. R. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] maja 2001 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji wywłaszczeniowej oddala skargę kasacyjną.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 31 lipca 2003 r. sygn. akt I SA 1864/01 oddalił skargę J. K., L. R., K. R., K. R., M. F., W. R. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] maja 2001 r. [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej wywłaszczenia nieruchomości.
Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach sprawy:
Przedmiotową decyzją Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] października 2000 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia [...] lutego 1954 r. w części dotyczącej wywłaszczenia nieruchomości położonej w Krakowie objętej Iwh [...] pgr. [...] kat. [...] o pow. 22 411 m2 stanowiącej własność Z. R.
W uzasadnieniu podano, iż na podstawie zachowanych akt archiwalnych brak jest przesłanek z art. 156 § 1 k.p.a. do stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia [...] lutego 1954 r. Jednocześnie stwierdzono, że w zebranym materiale dowodowym nie ma narodowego planu gospodarczego obejmującego Stację Obsługi Samochodów, jednakże w latach pięćdziesiątych wszystkie inwestycje wynikały z zatwierdzonych planów gospodarczych, gdyż cała w tym okresie gospodarka opierała się na realizacji narodowych planów gospodarczych zaś fakt realizacji takiego planu przez Centralę Handlową Przemysłu [...][...] potwierdził w zezwoleniu z dnia [...] sierpnia 1951 r. Z-ca Przewodniczącego Planowania Gospodarczego.
Skargę na powyższą decyzję złożyli spadkobiercy Z. R., wnosząc o jej uchylenie. Wskazano, iż decyzja z dnia [...] lutego 1954 r. o wywłaszczeniu została wydana na podstawie dekretu z dnia 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych, więc w decyzji musiało się znaleźć oznaczenie celu, na jaki nieruchomość została wywłaszczona z uwagi na to, że jest to element najistotniejszy stanowiący o przyczynie wywłaszczenia. Natomiast w myśl art. 1 dekretu z dnia 26 kwietnia 1949 r. można było przejmować nieruchomość, jeśli były niezbędne do realizacji narodowych planów gospodarczych. W przedmiotowej sprawie, zdaniem skarżących, nie zostało wykazane, na jaki cel dokonano wywłaszczenia i że było ono niezbędne.
Zdaniem skarżących sposób realizacji możliwości z art. 1 dekretu z 26 kwietnia, 1949 r. rażąco narusza art. 75 rozporządzenia z 22 marca 1928 r. o postępowaniu administracyjnym. Przejęta przez Państwo nieruchomość nie została objęta żadnym planem gospodarczym a wywłaszczenia dokonano na wniosek P.P. - Techniczna Obsługa Samochodów w W. Należało zatem przypuszczać, iż celem przejęcia nieruchomości była budowa stacji obsługi. Budynki zostały wybudowane na części nieruchomości, a pozostały teren nie został zagospodarowany, co zdaniem skarżących wskazuje, iż przypuszczalny cel przejęcia nieruchomości nie był niezbędny, gdyż nie został zrealizowany. Nadto podniesiono, iż decyzja pozbawiła właściciela prawa własności nieruchomości na dzień [...] czerwca 1953 r. co oznaczało, że działała wstecz.