Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Monika Nowicka sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska (spr.) sędzia del. WSA Mariusz Kotulski Protokolant starszy asystent sędziego Wojciech Latocha po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Skarbu Państwa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 października 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 1748/14 w sprawie ze skargi F.R. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] kwietnia 2014 r. [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; 2. odstępuje o zasądzenia od F.R. na rzecz Ministra Skarbu Państwa zwrotu kosztów postępowania.
Wyrokiem z dnia 23 października 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 1748/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi F. R., uchylił decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] kwietnia 2014 r., nr [...] oraz decyzję Wojewody Śląskiego z [...] lutego 2014 r., nr [...]
Decyzjami tymi odmówiono F. R., M. R., H. R., B. R. i W. R. - następcom prawnym A. R. - potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez A. R. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, położonej w miejscowości Z., powiat nieświeski, województwo nowogródzkie. Postępowanie zostało wszczęte na wniosek F. R. z 29 października 1990 r., ponowiony 13 grudnia 2008 r.
Odmowę potwierdzenia prawa organy uzasadniły następująco: A. R., który opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w 1940 r., nie był właścicielem nieruchomości, a był nim jego ojciec A. R., który nie opuścił byłego terytorium Rzeczpospolitej, gdzie zmarł w 1947 r. Wprawdzie wniosek F. R. o potwierdzenie prawa do rekompensaty dotyczył nieruchomości, których rodzaj i powierzchnia jest tożsama z nieruchomościami zapisanymi w testamencie przez A. R. na rzecz A. R., co wskazuje, że mógł on zostać ich właścicielem w drodze spadkobrania w dniu śmierci A. R., ale nie był nim w dniu ich pozostawienia w roku 1940. Ponadto w postępowaniu nie zostało przedłożone do akt sprawy postanowienie o nabyciu praw do spadku po A. R., zaś dokumenty zgromadzone w sprawie nie wskazują również na podział majątku Z., z którego wynikałoby, że A. R. stałby się właścicielem części ww. nieruchomości przed śmiercią swojego ojca. Nie było istotnym w sprawie czy w chwili śmierci, tj. w 1947 r., właściciel mienia A. R. władał całym swoim majątkiem, gdyż nigdy nie opuścił on miejscowości Z.. Nadto mimo wezwań, B. R., H. R. oraz W. R. nie przedłożyli uwierzytelnionej kserokopii aktualnego dowodu osobistego albo paszportu oraz dokumentu potwierdzającego wszystkie miejsca zamieszkania na obecnym terytorium RP.
W skardze na powyższą decyzję F. R. zarzucił organom zaniechanie przepisów postępowania wobec nie zebrania materiału dowodowego w sposób wyczerpujący oraz wszechstronnego zbadania i rozpatrzenia wszystkich okoliczności faktycznych i prawnych z nią związanych, w tym podważenie dokumentu urzędowego jakim była karta repatriacyjna potwierdzająca pozostawienie przez A. R. mienia poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, mimo nieprzeprowadzenia przeciwko temu dokumentowi jakichkolwiek dowodów oraz przepisów ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia mienia poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, poprzez przyjęcie, że A. R., jako repatriant, nie był w chwili przybycia do Polski właścicielem majątku pozostawionego w miejscowości Z. (obecnie Białoruś), co uzasadniono tym, że majątek ten został wcześniej przejęty przez władze ZSRR (s. 8 uzasadnienia zaskarżonej decyzji) - tym samym Minister Skarbu Państwa uznał, że A. R. był sam sobie winien, że dał się aresztować przez te władze, a następnie walczył o Polskę w polskiej armii, a w końcu nie mógł po wojnie wrócić do swojej ojcowizny by ją ponownie objąć, a także że A. R., po śmierci A. R., nie stał się właścicielem majątku przeznaczonego dla niego na mocy znajdującego się w aktach testamentu, w chwili, gdy przybył do Polski po zakończeniu wojny.