Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tamara Dziełakowska Sędziowie: Sędzia NSA Jolanta Sikorska Sędzia del. WSA Mirosław Wincenciak (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego P.K. po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Skarbu Państwa reprezentowanego przez Prezydenta Miasta [...] oraz Gminy Miejskiej [...] reprezentowanej przez Prezydenta Miasta [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 września 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 3235/15 w sprawie ze skargi Skarbu Państwa reprezentowanego przez Prezydenta Miasta [...] oraz Gminy Miejskiej [...] reprezentowanej przez Prezydenta Miasta [...] na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 9 września 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 3235/15 po rozpoznaniu sprawy ze skargi Skarbu Państwa reprezentowanego przez Prezydenta Miasta [...] oraz Gminy Miejskiej [...] reprezentowanej przez Prezydenta Miasta [...] na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia, oddalił skargę
Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że ww. decyzją z dnia [...] sierpnia 2015 r. Minister Infrastruktury i Rozwoju, dalej jako "Minister", po rozpatrzeniu wniosku Prezydenta Miasta [...], dalej jako "Prezydent Miasta", o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Ministra Infrastruktury z dnia [...] listopada 2009 r., nr [...], stwierdzającą nieważność orzeczenia Prezydium Rady Narodowej Urząd Spraw Wewnętrznych w [...], dalej jako "Prezydium", z dnia [...] maja 1960 r., nr [...], w części dotyczącej wywłaszczenia nieruchomości położonej w [...] gm. kat [...], oznaczonej jako parcela [...]. kat. [...], o powierzchni [...] m², objętej Iwh [...], stanowiącej własność J.B. w 1/2 części i S.L. w 1/2 części (pkt 5 orzeczenia), utrzymał w mocy ww. zaskarżoną decyzję.
Jak wskazano, pismem z [...] lipca 2006 r. A.B. wystąpił z wnioskiem o stwierdzenie nieważności m.in. ww. orzeczenia Prezydium z dnia [...] maja 1960 r.
Decyzją z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] Minister Infrastruktury stwierdził nieważność orzeczenia Prezydium, w części dotyczącej wywłaszczenia przedmiotowej nieruchomości położonej w [...] gm. kat [...], oznaczonej jako parcela [...]. kat. [...], o powierzchni [...] m², objętej Iwh [...] , stanowiącej własność J.B. w 1/2 części i S.L. w 1/2 części (pkt 5 orzeczenia).
Pismem z dnia [...] grudnia 2009 r. Prezydent Miasta, działający w imieniu Skarbu Państwa i Gminy Miasta [...] wystąpił z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Ministra Infrastruktury z dnia [...] listopada 2009 r. Wskutek powyższego, decyzją z [...] marca 2011 r., nr [...] Minister Infrastruktury uchylił decyzję z [...] listopada 2009 r., i umorzył postępowanie wskazując brak właściwości do rozstrzygnięcia sprawy.
Jednakże wyrokiem z 21 lutego 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 932/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, dalej również jako "WSA", po rozpatrzeniu skargi A.B. na decyzję Ministra Infrastruktury z [...] marca 2011 r. uchylił zaskarżoną decyzję, wskazując jako organ właściwy do rozpatrzenia sprawy Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej. Natomiast wyrokiem z 6 lutego 2014 r., sygn. akt I OSK 1647/12 Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpatrzeniu skargi kasacyjnej Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej od wyroku WSA z 21 lutego 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 932/11, oddalił skargę kasacyjną.
Minister Infrastruktury i Rozwoju ponownie rozpatrując wniosek Prezydenta Miasta z [...] grudnia 2009 r. wskazał na treść art. 3 ust. 1 ustawy z 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. z 1961 r. nr 18, poz. 94 t.j.), dalej jako "z.t.w.n.", zgodnie z którym wywłaszczenie było dopuszczalne, jeżeli wywłaszczana nieruchomość była ubiegającemu się o wywłaszczenie niezbędna na cele użyteczności publicznej, na cele obrony Państwa albo dla wykonania zadań określonych w zatwierdzonych planach gospodarczych. Następnie zaznaczył, że w przedmiotowej sprawie celem wywłaszczenia była budowa szkoły przy ul. [...] w [...], który to cel wywłaszczenia był zgodny z decyzją lokalizacyjną z dnia [...] stycznia 1956 r., nr [...] wydaną przez Prezydium, na podstawie uzgodnionej lokalizacji ogólnej Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego Nr [...] z dnia [...] września 1953 r. wyrażającą zgodę na lokalizację szczegółową budowy osiedla mieszkaniowego na terenie położonym w [...], dzielnicy katastralnej "W.". Budowa szkoły, jako cel użyteczności publicznej, była związana z budownictwem mieszkaniowym o charakterze osiedlowym, niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania danego osiedla i jego mieszkańców. Tym samym Minister stwierdził, że przesłanka art. 3 ust. 1 ww, ustawy została spełniona.