Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Infrastruktury w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska (spr.) sędzia NSA Irena Kamińska sędzia del. WSA Marian Wolanin Protokolant Małgorzata Kamińska po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2012 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Z. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 października 2009 r. sygn. akt I SA/Wa 459/09 w sprawie ze skargi Z. R. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie strona 1/5

Wyrokiem z dnia 28 października 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 459/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Z. R. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lutego 2009 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd podał, że z wnioskiem o stwierdzenie nieważności orzeczenia z dnia [...] sierpnia 1951 r. wystąpili spadkobiercy byłych współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości - W. N., w miejsce której wstąpili W. N. i M. N. oraz Z. R. podnosząc, że do dnia dzisiejszego nieruchomość nie jest i nigdy nie była wykorzystywana na cele społeczne ani gospodarcze.

Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] lutego 2008 r. odmówił stwierdzenia nieważności orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia [...] sierpnia 1951 r.

Minister stwierdził, że stosownie do art. 1 dekretu z dnia 7 kwietnia 1948 r. o wywłaszczeniu majątków zajętych na cele użyteczności publicznej w okresie wojny 1939 - 1945 r. dopuszczalność wywłaszczenia była uzależniona od łącznego spełnienia następujących przesłanek:

1) zajęcia nieruchomości bez tytułu prawnego,

2) zajęcia w okresie od 1 września 1939 r. do 9 maja 1945 r.,

3) zajęcia na cele wymienione w ust. 2 tego przepisu lub w art. 2 pkt 1,

4) nieruchomość jest nadal użytkowana na cele wymienione w pkt 1 lub w planach zagospodarowania przestrzennego bądź w wytycznych do tych planów jest przewidziana na cele wymienione w art. 2 pkt 1 i została częściowo lub całkowicie zagospodarowana z funduszów publicznych bądź też zagospodarowanie jej jest przewidziane do realizacji w pierwszej kolejności planu,

5) nieruchomość znajdowała się w dniu wejścia w życiu dekretu, tj. w dniu 16 kwietnia 1948 r. we władaniu Skarbu Państwa, związków samorządu terytorialnego lub przedsiębiorstw państwowych.

Wywłaszczenia dokonano na wniosek Centrali Produktów Naftowych Oddział Wojewódzki w Poznaniu z dnia 7 października 1948 r. - co wypełniało wymogi art. 3 ust. 1 ww. dekretu z dnia 7 kwietnia 1948 r.

Z protokołu rozprawy wywłaszczeniowej przeprowadzonej w dniu 28 maja 1951 r. wynika, że w okresie od dnia 1 września 1939 r. do dnia 9 maja 1945 r. przedmiotowa nieruchomość została zajęta i była użytkowana jako teren składowy przez firmę [...], a następnie - po ukończeniu działań wojennych i zwolnieniu tego składu przez wojska radzieckie - została objęta przez Centralę Produktów Naftowych i również w dniu 16 kwietnia 1948 r. nieruchomość służyła celom Centrali Produktów Naftowych w Poznaniu. Natomiast spadkobiercy byłych właścicieli po działaniach wojennych nie weszli w posiadanie nieruchomości. Z akt sprawy nie wynika, aby Centrala Produktów Naftowych posiadała jakikolwiek tytuł prawny do przedmiotowej nieruchomości - która została zajęta na cele użyteczności publicznej. Centrala Produktów Naftowych była państwowym przedsiębiorstwem podstawowej gałęzi gospodarki narodowej, zatem cel wywłaszczenia, tj. rozbudowa urządzeń dystrybucyjnych, był zgodny ze szczegółowym celem wywłaszczenia określonym w art. 2 pkt 1 lit. b), tj. na cele przedsiębiorstw podstawowych gałęzi gospodarki narodowej.

Strona 1/5