Brak w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. 2000 nr 98 poz. 1071 ze zm./ przepisu wyraźnie dopuszczającego stwierdzenie nieważności decyzji tylko w części dotkniętej wadą określoną w art. 156 par. 1 Kpa, nie oznacza wyłączenia przez Kodeks takiej możliwości. Stwierdzenie nieważności decyzji tylko w części dotkniętej kwalifikowaną wadliwością jest zgodne z ogólnymi zasadami Kpa i powinno być zasadą działania organów nadzoru.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA: Joanna Runge-Lissowska Sędziowie NSA Jan Paweł Tarno Marek Stojanowski (spr.) Protokolant Justyna Nawrocka po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Włodzimierza M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 sierpnia 2005 r. sygn. akt I SA/Wa 1775/04 w sprawie ze skargi Włodzimierza M. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia 21 września 2004 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o wywłaszczeniu i odszkodowaniu oddala skargę kasacyjną.
Przedmiotem skargi kasacyjnej jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 sierpnia 2005 r., I SA/Wa 1775/04, oddalający skargę Włodzimierza M. na ostateczną decyzję Ministra Infrastruktury z dnia 21 września 2004 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o wywłaszczeniu i odszkodowaniu za wywłaszczoną nieruchomość.
Powyższą decyzją z dnia 21 września 2004 r. Minister Infrastruktury, po rozpatrzeniu wniosku Włodzimierza M. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy własną decyzję z dnia 6 lipca 2004 r. (...) odmawiającą stwierdzenia nieważności orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie Urząd Spraw Wewnętrznych z dnia 12 marca 1964 r. (...) o wywłaszczeniu nieruchomości położonej w G., przy ul. C. 3, o pow. 3.840 m2, stanowiącej własność Wacława K. oraz stwierdzającą nieważność powyższej decyzji w części dotyczącej przyznania odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość.
Oddalając skargę Włodzimierza M. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia 21 września 2004 r., wskazanym na wstępie wyrokiem z dnia 17 sierpnia 2005 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa.
W uzasadnieniu wyroku wskazano, iż organ nadzoru zasadnie stwierdził, że w niniejszej sprawie spełnione zostały wymogi ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1961 nr 18 poz. 94 ze zm., powoływanej dalej jako: “ustawa wywłaszczeniowa"/, uzasadniające wywłaszczenie przedmiotowej nieruchomości.
W szczególności zadania określone w zatwierdzonych planach gospodarczych w celu rozbudowy Zakładów Przemysłu Terenowego w G. stanowiły o dopuszczalności wywłaszczenia, w rozumieniu przepisu art. 3 ustawy wywłaszczeniowej. Zgodnie z przepisem art. 6 ust. 1 ustawy wywłaszczeniowej przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego zostały przeprowadzone rokowania z właścicielem nieruchomości zawnioskowanej do wywłaszczenia, które jednak nie dały rezultatu z uwagi na to, że właściciel domagał się wyższego niż proponowane odszkodowanie, a także wskazywał, iż chce otrzymać działkę zamienną, przy czym właściciel przedmiotowej nieruchomości nigdy nie kwestionował decyzji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 7 kwietnia 1961 r. o wcześniejszym zajęciu nieruchomości dla celów inwestycyjnych. Zatem organ nadzoru prawidłowo stwierdził, że brak było podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 12 marca 1964 r. w części dotyczącej wywłaszczenia nieruchomości.
Zasadnym było także rozstrzygnięcie organu, stwierdzające nieważność decyzji wywłaszczeniowej z dnia 12 marca 1964 r. w części dotyczącej przyznania odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość, z uwagi na naruszenie przepisu art. 21 ustawy wywłaszczeniowej przy czym, wbrew stanowisku skarżącego, stwierdzenie nieważności decyzji w części dotyczącej odszkodowania, nie oznacza równocześnie wadliwości orzeczenia w kwestii samego wywłaszczenia.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 sierpnia 2005 r. wniósł Włodzimierz M., domagając się jego uchylenia w całości i przekazania sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.