Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jan Kacprzak Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Protokolant Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Lasów Państwowych Nadleśnictwo J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lutego 2007r. sygn. akt I SA/Wa 1839/06 w sprawie ze skargi Gminy L. na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nabycia mienia państwowego z mocy prawa przez gminę 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Lasów Państwowych Nadleśnictwa J. na rzecz Gminy L. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
I OSK 934/07
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 1 lutego 2007 r., na skutek skargi Gminy L. uchylił decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] oraz decyzję ją poprzedzającą Wojewody M. z dnia [...] w przedmiocie nabycia mienia państwowego z mocy prawa. Stwierdził ponadto, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
W uzasadnieniu wyroku przedstawiono następujący stan faktyczny sprawy.
Wojewoda M., decyzją z dnia [...], odmówił stwierdzenia nabycia przez Gminę L. z dniem 27 maja 1990 r. z mocy prawa nieodpłatnie prawa własności nieruchomości położonej w L. przy ul. G., oznaczonej w ewidencji gruntów w obrębie ewidencyjnym [...], jako działka ewidencyjna nr [...] o powierzchni [...] m 2. W uzasadnieniu decyzji Wojewoda wskazał, że według ewidencji gruntów działka ewidencyjna nr [...] w dacie 27 maja 1990 r. stanowiła w części grunty leśne. Organ I instancji wskazał także, że w dniu 27 maja 1990 r. sprawy lasów regulowała ustawa z dnia 20 grudnia 1949 r. o państwowym gospodarstwie leśnym (Dz. U. Nr 63, poz. 494 ze zm.) oraz ustawa z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. Nr 11, poz. 79 ze zm.). Według art. 1 ust. 1 i art. 6 ust. 1 ustawy o państwowym gospodarstwie leśnym, państwowe lasy i grunty leśne stanowiły państwowe gospodarstwo leśne, nad którym zwierzchnie kierownictwo, nadzór i kontrolę sprawował Minister Leśnictwa - naczelny organ administracji rządowej (art. 1 i art. 6 ustawy). Okoliczność ta dawała podstawy do wyłączenia przedmiotowej nieruchomości z komunalizacji. Ponadto, wszystkie grunty leśne o zwartej powierzchni co najmniej 0,1 ha powinny być trwale utrzymane pod uprawę leśną (art. 7 ust. 1 powołanej ustawy), zaś zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych z dnia 26 marca 1982 r. gruntami leśnymi były między innymi grunty określone w ewidencji gruntów jako las.
Odwołanie od powyższej decyzji złożyła Gmina L., w którym podniosła, iż nieruchomość ta została nabyta przez Skarb Państwa - Urząd Miejski w L. przez zasiedzenie na podstawie dekretu o majątkach opuszczonych i poniemieckich. Od dnia jej nabycia, jak podkreśliła Gmina, nieruchomość pozostawała we władaniu Urzędu Miejskiego w L. i to on figurował jako władający w ewidencji gruntów i budynków. W ocenie odwołującej się Gminy, przepis art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i pracownikach samorządowych nie wyróżnia rodzajów mienia podlegającego skomunalizowaniu z mocy prawa. W odwołaniu podkreślono także, że przedmiotowy grunt nigdy nie stanowił lasu, nie był związany z gospodarką leśną i nie był przeznaczony do produkcji leśnej. Przeznaczenie działki w kolejnych planach zagospodarowania przestrzennego związane było z budownictwem mieszkaniowym i nigdy nie było to kwestionowane ze strony Lasów Państwowych.
Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa decyzją z dnia [...] utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia podniosła, że organ I instancji dokonał prawidłowej oceny co do tego, że przedmiotowa nieruchomość, jako stanowiąca w części grunt leśny, nie podlega komunalizacji w trybie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych. Dla skutecznego skomunalizowania mienia w trybie tego przepisu wymagane było łączne spełnienie wymienionych w nim przesłanek. Przede wszystkim, jak podkreślił organ, mienie które zamierzano skomunalizować musiało w dniu 27 maja 1990 r. stanowić własność ogólnonarodową i należeć do jednej z jednostek w tym przepisie wymienionych. Obowiązkiem organu orzekającego w sprawach komunalizacji jest sprawdzenie, czy mienie określone w art. 5 ust. 1 powyższej ustawy nie podlega wyłączeniu z komunalizacji. W ocenie organu odwoławczego, przedmiotowa nieruchomość była wyłączona spod komunalizacji na mocy art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy komunalizacyjnej. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego, a przede wszystkim z treści zaświadczenia Sądu Rejonowego w L. z dnia 7 czerwca 2000 r. oraz z wpisów z ewidencji gruntów wynika, że przedmiotowa nieruchomość stanowiąca działkę nr [...] ([...]) od roku 1961 w tym i w dniu 27 maja 1990 r. stanowiła własność Skarbu Państwa i została oznaczona w ewidencji gruntów jako grunt leśny. Wpisy te, jak podkreślił organ, są bezwzględnie wiążące dla organów orzekających w postępowaniu komunalizacyjnym.