Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz (spr.) sędzia del. NSA Wiesław Morys Protokolant asystent sędziego Justyna Rosińska po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Kujawsko-Pomorskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 22 września 2009 r. sygn. akt II SA/Bd 511/09 w sprawie ze skargi Gminy Miasta Bydgoszcz na decyzję Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odszkodowania za grunt przejęty pod drogę publiczną 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Bydgoszczy do ponownego rozpoznania, 2. zasądza od Gminy Miasta Bydgoszcz na rzecz Wojewody Kujawsko-Pomorskiego kwotę 400 (czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 22 września 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w sprawie ze skargi Gminy Miasta Bydgoszcz uchylił decyzję Wojewody Kujawsko- Pomorskiego z dnia [...] kwietnia 2009 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty Bydgoskiego z dnia [...] stycznia 2009 r. w przedmiocie odszkodowania za grunt przejęty pod drogę publiczną.
W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd pierwszej instancji przedstawił przebieg postępowania w sprawie.
Wnioskiem z dnia 24 października 2005 r. M. M. wystąpiła do Prezydenta Bydgoszczy o uregulowanie stanu prawnego i wypłatę odszkodowania za część nieruchomości położonej w B. przy ul. [...], oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...]- karta mapy [...], nr rej. gruntów [...].
Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2006 r. Wojewoda Kujawsko- Pomorski wyłączył Prezydenta Bydgoszczy z prowadzenia sprawy i wyznaczył do jej rozpatrzenia Starostę Bydgoskiego.
Decyzją z dnia [...] stycznia 2009 r. Starosta Bydgoski na podstawie art. 129 ust. 1, art. 130, art. 132 ust. 1- 3a, art. 134 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.- zwanej dalej ustawą o gospodarce nieruchomościami) w związku z art. 73 ust. 1, ust. 2 pkt 1, ust. 4 i ust. 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.) oraz art. 104 k.p.a. ustalił odszkodowanie w wysokości 10.609,00 zł przysługujące poprzedniemu właścicielowi przedmiotowej nieruchomości M. M., a do jego wypłaty na rzecz wnioskodawczyni, ze środków Gminy Bydgoszcz, zobowiązano Prezydenta Bydgoszczy.
Odwołanie od powyższej decyzji wniósł Prezydent Bydgoszczy, kwestionując wysokość odszkodowania ustalonego w oparciu o operat szacunkowy sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego. Podniósł, iż automatyczne przejście przez rzeczoznawcę do metod wyceny określonych w § 36 ust. 2 ww. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzenia operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207, poz. 2109 ze zm.- zwanego dalej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. lub rozporządzeniem) narusza art. 130 oraz 134 ust. 1 i 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, a także § 36 ust. 1 tego rozporządzenia. Ponadto wskazał, iż istnieją transakcje rynkowe dotyczące gruntów przeznaczonych pod cele drogowe, na podstawie, których można dokonać wyceny zgodnie z treścią § 36 ust. 1 rozporządzenia.
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2009 r. Wojewoda Kujawsko- Pomorski na podstawie art. 138 § 1 k.p.a. w związku z art. 130, art. 134 i art. 154 ustawy o gospodarce nieruchomościami, art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną oraz § 36 rozporządzenia utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Zdaniem Wojewody organ I instancji w sposób rzetelny i wnikliwy zgromadził i rozpatrzył zebrane w sprawie dowody, a stan faktyczny nie budzi wątpliwości. Starosta Bydgoski przeprowadził również rozprawę administracyjną i strony miały możliwość zapoznania się z opinią biegłego, przyjętą przez Starostę jako dowód, operat szacunkowy z dnia 23 lipca 2008 r. Wskazując na art. 154 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, organ uznał, że wybór podejścia i metody wyceny został przez rzeczoznawcę wystarczająco uzasadniony, a sporządzona opinia jest konsekwencją przyjęcia metodologii ustalania wysokości odszkodowania szacowanych nieruchomości. W ocenie organu zastosowano właściwą metodę i podejście przy wycenie nieruchomości. Wskazano, że w celu zebrania pełnego materiału domowego Wojewoda zwrócił się do rzeczoznawcy o złożenie dodatkowych wyjaśnień, z których wynika, iż operat został sporządzony bardzo rzetelnie, przy dokonaniu dogłębnej analizy transakcji rynkowych dotyczących nieruchomości przeznaczonych pod drogi publiczne. Rezultatami tak dokonanej oceny był wniosek, iż cechy zakupionych przez Gminę działek przeznaczonych pod drogi publiczne nie spełniły warunków podobieństwa, porównywalności z cechami działki wycenianej w zakresie lokalizacji, stanu prawnego sposobu użytkowania oraz wyposażenia w urządzenia infrastruktury technicznej. Rzeczoznawca wyraźnie zaznaczył, iż nieruchomości zakupione przez Gminę pod drogi nie zostały wykorzystane do wyceny podejściem porównawczym z uwagi na sporadyczność tego typu transakcji, ograniczoną reprezentatywność na rynku i nie spełnienie zasadniczych warunków porównywalności z działką wycenianą. W złożonych wyjaśnieniach rzeczoznawca wskazał, iż analiza rynku nieruchomości zajętych pod drogi w Bydgoszczy wskazuje na możliwość znalezienia jedynie pojedynczych nieruchomości podobnych. Nie jest jednak możliwe utworzenie zbioru takich nieruchomości, na podstawie, którego można by zastosować podejście porównawcze do sporządzenia wyceny.