Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski, Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek (spr.), Sędzia del. WSA Marian Wolanin, Protokolant starszy asystent sędziego Dorota Kozub - Marciniak, po rozpoznaniu w dniu 12 września 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 27 listopada 2012 r. sygn. akt II SA/Ol 1180/12 w sprawie ze skargi S.K. na decyzję Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 4 września 2012 r. nr [..] w przedmiocie niedopuszczalności odwołania w sprawie sfinansowania kosztów szkolenia oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 27 listopada 2012 r., sygn. akt II SA/Ol 1180/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, po rozpoznaniu skargi S.K. na postanowienie Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 4 września 2012 r., nr [..] w przedmiocie niedopuszczalności odwołania w sprawie sfinansowania kosztów szkolenia, w pkt 1) uchylił zaskarżone postanowienie; w pkt 2) stwierdził, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu; oraz w pkt 3) zasądził od Wojewody Warmińsko-Mazurskiego na rzecz skarżącego kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że w dniu 12 lipca 2012 r. S.K. złożył do Dyrektora Miejskiego Urzędu Pracy w Olsztynie wniosek o indywidualne skierowanie na kurs obsługi wózków widłowych wysokiego składowania typu reach-truck-combi.
Dyrektor Miejskiego Urzędu Pracy w Olsztynie pismem z dnia 24 lipca 2012 r. poinformował wnioskodawcę, że jego wniosek został rozpatrzony odmownie. Organ wskazał na ograniczone limitem środki finansowe na aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu, w tym również na szkolenia, co nie pozwalało na objęcie szkoleniami wszystkich bezrobotnych zgłaszających swoje potrzeby. Mając na uwadze racjonalne gospodarowanie środkami finansowymi przeznaczonymi na aktywne formy i potrzebę aktywizowania jak największej liczby osób bezrobotnych, w pierwszej kolejności urząd kieruje na kursy osoby długotrwale bezrobotne. Wnioskodawca zarejestrowany jest zaś dopiero od dnia 4 czerwca 2012 r. i nie znajduje się w preferowanej grupie. Ponadto we wniosku nie wskazał potencjalnego pracodawcy, który uprawdopodobniłby zatrudnienie go po ukończeniu kursu, a szanse zatrudnienia za pośrednictwem urzędu po zakończeniu wnioskowanego szkolenia nie wzrosną. Organ dodał, że celem szkoleń jest podniesienie kwalifikacji uczestników, co ma skutkować podjęciem pracy, a tym samym utratą statusu bezrobotnego. W tym zaś przypadku ukończenie kursu takiej gwarancji nie daje.
W dniu 16 sierpnia 2012 r. wnioskodawca złożył do Wojewody Warmińsko - Mazurskiego odwołanie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do dokonanie tej czynności procesowej.
We wniosku o przywrócenie terminu S.K. podał, że 27 lipca 2012 r. doręczono mu powyższe pismo, bez pouczenia o przysługujących środkach odwoławczych. Wyjaśnił, że będąc bezrobotnym, nie miał środków na uzyskanie odpłatnie porady prawnej, z tego względu oczekiwał do dnia 11 sierpnia 2012 r. na powrót z urlopu znajomego prawnika, który stwierdził, że pismo jest decyzją administracyjną, a termin do wniesienia odwołania wynosił 14 dni od daty jego doręczenia. W ocenie wnioskodawcy, zwłoka nie jest znaczna, a ponadto była zawiniona przez organ pierwszej instancji, co uzasadnia uwzględnienie wniosku.
W odwołaniu S.K. wywiódł, że przedmiotowe pismo jest decyzją administracyjną, a sprawa skierowania na szkolenie osoby bezrobotnej jest indywidualną sprawą z zakresu administracji publicznej, którą właściwy organ rozstrzyga kierując na wskazane przez bezrobotnego szkolenie albo wydając decyzję o odmowie skierowania. Organ administracji publicznej ukrył władcze i jednostronne rozstrzygnięcie sprawy załatwianej w drodze decyzji w postaci pisma, co narusza art. 7 Konstytucji oraz art. 6, art. 8 i art. 9 K.p.a. Odnosząc się zaś do argumentacji organu stwierdził, że organ wspiera tylko niektóre osoby ubiegające się o dofinansowanie szkoleń, np. długotrwale bezrobotnych. Tymczasem z art. 40 ust. 6 u ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy wynika prawo do równego dostępu do szkoleń i zakaz dyskryminacji z jakichkolwiek powodów. Za nielogiczne uznał żądanie wskazania pracodawcy, który zaświadczy, że po ukończeniu kursu zatrudni bezrobotnego.