Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie odmowy przyznania prawa własności czasowej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Czesława Nowak - Kolczyńska sędzia NSA Małgorzata Borowiec sędzia del. WSA Agnieszka Miernik (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Iwona Ścieszka po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 listopada 2017 r. sygn. akt VIII SA/Wa 149/17 w sprawie ze skargi U.W. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 22 grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie odmowy przyznania prawa własności czasowej oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6076 Sprawy objęte dekretem o gruntach warszawskich
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury
Uzasadnienie strona 1/7

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 17 listopada 2017 r. sygn. akt VIII SA/Wa 149/17 oddalił skargę U. W. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie odmowy przyznania prawa własności czasowej.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosło Miasto [...], reprezentowane przez Prezydenta [...], zaskarżając wyrok w całości i - na podstawie art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.), powoływanej dalej jako "P.p.s.a." - zarzuciło mu naruszenie:

1) prawa materialnego:

- art. 28 w związku z art. 30 § 1 i 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257), powoływanej dalej jako "K.p.a.", których treść w odniesieniu do przyjętych reguł wykładni została odczytana przez Sąd I instancji niewłaściwie przez uznanie, że k. G. wstąpił w prawa i obowiązki T. K., jako jej następca prawny;

- art. 156 § 2 K.p.a. przez pominięcie, że przepis ten został wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 12 maja 2015 r. uznany za niezgodny z art. 2 Konstytucji RP oraz że zgodnie z tym wyrokiem norma ta utraciła moc w zakresie, w jakim nie wyłącza dopuszczalności stwierdzenia nieważności decyzji wydanej z rażącym naruszeniem prawa, gdy od wydania decyzji nastąpił znaczny upływ czasu, a decyzja była podstawą nabycia prawa lub ekspektatywy;

2) przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, to jest niezastosowanie art. 134 § 1 P.p.s.a. w związku z art. 28 w związku z art. 30 § 1 i 4 K.p.a. przez niezbadanie okoliczności, czy K. G wstąpił w prawa i obowiązki T. K. jako jej następca prawny, mimo istnienia takiego obowiązku Sądu wobec niezwiązania zarzutami i wnioskami skargi oraz powołanymi w niej podstawami prawnymi.

Skarżące kasacyjnie Miasto wniosło o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości, przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych i rozpoznanie sprawy na rozprawie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 183 § 1 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. W sprawie niniejszej nie występują, enumeratywnie wyliczone w art. 183 § 2 P.p.s.a., przesłanki nieważności postępowania sądowoadministracyjnego. Z tego względu, przy rozpoznaniu sprawy Naczelny Sąd Administracyjny związany był granicami skargi kasacyjnej.

Ocenę naruszenia przepisów wskazanych w skardze kasacyjnej należy poprzedzić przypomnieniem stanu sprawy. Minister Infrastruktury i Budownictwa decyzją z [...] grudnia 2016 r. nr [...], po rozpoznaniu wniosku I. P., J. Z., M. Z., H. N., J. W., U. W., W. W., S. I. oraz I. S. o ponowne rozpoznanie sprawy, utrzymał w mocy decyzję z [...] czerwca 2016 r. nr [...] stwierdzającą, że decyzja Ministra Gospodarki Komunalnej z [...] grudnia 1953 r. nr [...] oraz utrzymane nią w mocy orzeczenie administracyjne Prezydium Rady Narodowej [...] z [...] grudnia 1952 r. nr [...] odmawiające przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...], oznaczonej nr hip. [...], w części dotyczącej lokali nr: [...], znajdujących się w budynku przy ul. [...], posadowionym na działce ewidencyjnej nr [...], z obrębu [...] oraz udziałów przypadających właścicielom tych lokali w częściach budynku i jego urządzeniach, które służą do wspólnego użytku ogółu mieszkańców, a także gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste nabywcom tych lokali, zostały wydane z naruszeniem prawa, a w pozostałej części stwierdzającą nieważność orzeczeń z [...] grudnia 1952 r. i [...] grudnia 1953 r.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6076 Sprawy objęte dekretem o gruntach warszawskich
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury