Skarga Juliana K. na decyzję Dyrektora Wydziału Zdrowia i Opieki Społecznej Urzędu Wojewódzkiego w S. w przedmiocie ustalenia miesięcznej odpłatności za pobyt Teofili K. w Państwowym Domu Rencisty i zobowiązania Juliana K. do ponoszenia części tych opłat i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Miasta G. w części zobowiązującej osoby objęte obowiązkiem alimentacyjnym do ponoszenia części opłat za pobyt Teofili K. w Państwowym Domu Rencisty w G., a także
Tezy

1. Paragraf 1 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 czerwca 1982 r. w sprawie upoważnienia organów administracji państwowej do ustalania niektórych cen urzędowych i marż handlowych urzędowych oraz określania zasad ustalania cen regulowanych /Dz.U. nr 18 poz. 134 ze zm./ nie mógł stanowić podstawy do określenia zasad pobierania opłat za świadczenia udzielane przez uspołecznione zakłady pomocy społecznej - od osób nie korzystających z tych świadczeń osobiście, a więc na przykład od osób zobowiązanych do alimentacji, jak to przewiduje zarządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 29 września 1983 r. w sprawie wysokości oraz zasad ustalania i pobierania opłat za pobyt w domach pomocy społecznej oraz w dziennych ośrodkach adaptacyjnych /M.P. nr 33 poz. 184 ze zm./. 2. Od osób zobowiązanych do alimentacji jednostki państwowe mogą dochodzić roszczeń z tytułu pobytu alimentowanego w uspołecznionych zakładach pomocy społecznej tylko na zasadach określonych w art. 128-144 krio.

Sentencja

Naczelny sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Juliana K. na decyzję Dyrektora Wydziału Zdrowia i Opieki Społecznej Urzędu Wojewódzkiego w S. z dnia 17 września 1984 r. w przedmiocie ustalenia miesięcznej odpłatności za pobyt Teofili K. w Państwowym Domu Rencisty i zobowiązania Juliana K. do ponoszenia części tych opłat i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Miasta G. w części zobowiązującej osoby objęte obowiązkiem alimentacyjnym do ponoszenia części opłat za pobyt Teofili K. w Państwowym Domu Rencisty w G., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od organu stopnia wojewódzkiego kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

Uzasadnienie strona 1/2

Zastępca Naczelnika Miasta G. wydał w dniu 31 maja 1984 r. decyzję (...) z ogólnym powołaniem się na zarządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 29 września 1983 r. w sprawie wysokości oraz zasad ustalania i pobierania opłat za pobyt w domach pomocy społecznej oraz w dziennych ośrodkach adaptacyjnych /M.P. nr 33 poz. 184/, orzekając o ustaleniu odpłatności miesięcznej w wysokości 10.500 zł za pobyt Teofili K. w Państwowym Domu Rencistów w G. /pkt 1 decyzji i uzasadnienia/ i zobowiązując Bronisława K. - z tytułu obowiązku alimentacyjnego - do ponoszenia opłat miesięcznych za ten pobyt w wysokości 1.501 zł /pkt 2/ oraz Juliana K. - z tego samego tytułu - do ponoszenia opłat miesięcznych w wysokości 942 zł /pkt 3/, a kwotę 8.057 zł, stanowiącą różnicę pomiędzy kosztami utrzymania a opłatami ustalonymi w pkt 2 i 3 decyzji, pokryć z budżetu wojewódzkiego. W uzasadnieniu decyzji wyjaśniono, że Teofila K. nie otrzymuje emerytury ani renty, nie ma innych własnych dochodów, ma natomiast synów Bronisława i Juliana, na których spoczywa obowiązek alimentacyjny na podstawie art. 128 i art. 129 k.r.io. Dochód na członka rodziny Bronisława K. wynosi 5.005 zł, a zatem zastosowano stawkę 30 procent, wynikającą z par. 1 pkt 4 załącznika nr 2 do wskazanego zarządzenia, natomiast u Juliana K. dochód na członka rodziny wynosi 3.770 zł, zastosowano więc stawkę 25 procent /par. 1 pkt 3 załącznika nr 2/. Innych osób zobowiązanych do alimentacji nie ustalono.

Od powyższej decyzji odwołał się Julian K., podając, że pobiera emeryturę w wysokości 9.300 zł, a jego żona rentę inwalidzką w wysokości 6.500 zł, przy czym mają na utrzymaniu matkę żony /w wieku 99 lat/, nie mającą własnych dochodów. Na utrzymanie jednej osoby mają więc 5.226 zł. Wnosił wobec tego o zwolnienie go od opłaty za pobyt matki w Domu Rencisty, ponieważ koszty utrzymania rodziny są wysokie /np. na opał z przewozem wydaje rocznie 13.000 zł/.

Odwołanie nie zostało uwzględnione i powyższa decyzja została utrzymana w mocy decyzją zastępy dyrektora Wydziału Zdrowia i Opieki Społecznej Urzędu Wojewódzkiego w S. (...) z dnia 17 września 1984 r. z powołaniem się na par. 9 ust. 1 cytowanego zarządzenia i konkluzją w uzasadnieniu, że brak było podstaw do zastosowania ulgi, ponieważ z akt sprawy wynika, że dochód rodziny Juliana K. wynosi 15.000 zł miesięcznie, a zatem zgodnie z tym zarządzeniem odpłatność wynosi 942 zł.

W skardze na tę decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego Julian K. wniósł o zwolnienie go z powyższej opłaty, ponieważ znajduje się w ciężkich warunkach materialnych.

W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie, ponieważ w sprawie nie zachodzą okoliczności wymienione w par. 10 ust. 1 omawianego zarządzenia, a kwota 942 zł nie jest wysoka w stosunku do dochodu w rodzinie, zwłaszcza że teściowa skarżącego - Aniela K. - korzysta z doraźnej i okresowej pomocy pieniężnej ze środków społecznych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Sąd administracyjny nie jest związany granicami skargi /art. 206 Kpa/, wobec czego skargę rozpoznawał przede wszystkim z punktu widzenia podstawy prawnej wydania zaskarżonych decyzji.

Strona 1/2